Owas เหนือฟ้าลิขิตชีวิตโอวาส จิโนรส 011 กลับมาชีวิตเปลี่ยน

Owas เหนือฟ้าลิขิตชีวิตโอวาส จิโนรส กลับมาชีวิตเปลี่ยน

เหนือฟ้าลิขิตชีวิต โอวาส จิโนรส

กลับมาชีวิตเปลี่ยน

ในปี พ.ศ. 2526 พอเรียนจบปริญญาโทผมก็กลับเมืองไทยทันที โดยไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนในอเมริกาต่อเลยเพราะเป็นห่วงคุณแม่ พอมาถึงเมืองไทยผมก็เข้ารายงานตัวที่ กองเชื้อเพลิงธรรมชาติ กรมทรัพยากรธรณี จากวันนี้ชีวิตผมเปลี่ยนไปหมดเลย จากที่เคยมีบ้านอยู่ มีรถยนต์ขับไปทำงาน ก็ต้องไปอาศัยอยู่กับพี่ปรีดาพี่ชายผมที่ซอยอ่อนนุช โดยโหนรถเมล์มาทำงาน แต่ก็ยังโชคดีที่ผมได้ฝากให้เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งคือ "คุณชยาภรณ์ บุณยะภักดิ์ หรือ อี๊ด" รับเงินเดือนและเอาเงินเดือนเข้าธนาคารให้ผม ซึ่งตอนผมเข้าทำงานวันแรก อี๊ดก็ได้เดินมาหาผมและยื่นสมุดธนาคารให้ผม ซึ่งผมดูแล้วเงินเดือนของผมอยู่ครบหมดเลย ถือว่าเป็นเงินก้อนแรกที่ผมได้รับหลังจากกลับจากอเมริกา ผมต้องประหยัดทุกอย่างเพื่อที่จะเก็บเงินไว้ซื้อบ้าน แม้กระทั่งตอนทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารของ กรมทรัพยากรธรณี น้ำแข็งเปล่าผมก็ไม่ซื้อกิน ผมจะเดินมาทานน้ำฟรีที่ทำงาน (กองเชื้อเพลิงธรรมชาติ) แทน งานปาร์ตี้ก็เลิกหมด ทำงานเสร็จก็จะเดินจากที่ทำงานไปขึ้นรถเมล์ลงที่ปากซอยอ่อนนุช (สุขุมวิท77) แล้วนั่งรถสองแถวต่อไปบ้านพี่ชายที่ซอยอ่อนนุช 46

ชีวิตข้าราชการตำแหน่ง วิศวกรปิโตรเลียมระดับ 3 หลังจากจบโทมา ก็ได้ถูกส่งไปควบคุมการสำรวจปิโตรเลียมทางภาคอีสาน ในนามเจ้าหน้าที่ “DMR” คือ เป็นตัวแทนเจ้าหน้าที่ กรมทรัพยากรธรณี นั่นเอง และที่นี่ที่โชคชะตาได้ลิขิตให้ชีวิตผมมาพบรักกับคู่ชีวิต "คุณวิลาวรรณ วัฒนกูล" เธอเป็นเลขานุการของบริษัทน้ำมัน Terra Marine ซึ่งมาทำการสำรวจวัดคลื่นไหวสะเทือนของชั้นหิน (Seismic Survey) ที่อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น และตอนเวลาที่ผมจะต้องกลับกรุงเทพเพราะการสำรวจได้แล้วเสร็จ ผมก็ได้บอกลากับคุณวิลาวรรณว่า "เราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ" ด้วยบ้านเธออยู่ขอนแก่นและครอบครัวเธอก็มีกิจการใหญ่โต จากนั้นผมก็ได้นั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพฯ ต่อมาปรากฏว่าคุณวิลาวรรณได้มาทำงานที่กรุงเทพโดยที่ไม่ได้บอกผม

พอผมทราบเราก็นัดเจอกันบ่อยขึ้น จนอยู่มาวันหนึ่งผมได้นัดคุณวิลาวรรณ ไปทานอาหารเที่ยงกันที่ห้องอาหารศูนย์การค้ามาบุญครอง คุณวิลาวรรณได้บอกผมว่าเธอจะต้องกลับขอนแก่นแล้ว ผมก็เลยขอเธอแต่งงานเธอก็ตอบตกลง และผมก็ได้มาสู่ขอเธอแต่งงานตามประเพณีจีนที่บ้านขอนแก่น ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมอายุ 33 ปี งานหมั้นและงานแต่งงานก็จัดกันแบบเล็กๆ และเรียบง่ายที่ขอนแก่น โดยทางฝ่ายผมมีคุณพ่อกุหลาบ สนิทนราทร ซึ่งเป็นพ่อตาของพี่ปรีดามาเป็นเจ้าภาพให้ เพราะคุณแม่ผมได้ไปอยู่ต่างประเทศอันมาเนื่องจากพิษเศรษฐกิจฟองสบู่แตก

วันเริ่มต้นชีวิตคู่กับ "คุณวิลาวรรณ วัฒนกูล"

ชีวิตครอบครัวเพิ่งจะเริ่มต้นและต้องแยกกันอยู่ ผมได้เช่าซื้อบ้านที่กรุงเทพ 1 หลัง แต่ด้วยอัตราเงินเดือนข้าราชการระดับ 4 เพียง 4,650 บาท ผมจำเป็นต้องออกต่างจังหวัดตลอดเพราะจะได้มีเบี้ยเลี้ยงมาช่วยผ่อนบ้าน ส่วนคุณวิลาวรรณนั้นเธอก็เปิดร้านรับซื้อของเก่า อยู่ที่ขอนแก่นกับพี่ชายเธอและต้องทำทุกอย่าง เช่น คัดสมุดแยกปกออกมาจากเล่ม เพราะปกสมุดจะขายได้ราคาดีกว่ากระดาษข้างใน บางครั้งเธอก็ต้องขับรถยนต์ 6 ล้อรับ-ส่งของเอง พวกเรามีชีวิตที่ลำบากมาก แต่พวกเราก็สู้มาด้วยกัน ซึ่งเธอก็สามารถช่วยซื้อของตกแต่งบ้านที่กรุงเทพให้ผม และเราแยกกันอยู่แบบนี้มาเรื่อยๆ ผมจะต้องนั่งรถทัวร์กลับไปขอนแก่นทุกวันศุกร์ และกลับมาคืนวันอาทิตย์ถึงกรุงเทพเช้าวันจันทร์และเข้าทำงานต่อเลย

ต่อมา บริษัท ปตท. ก็ได้ประกาศตั้ง บริษัท ปตท.สำรวจและผลิตปิโตรเลียม จำกัด (มหาชน) หรือ ปตท.สผ. และประกาศรับนักธรณีวิทยาตำแหน่ง “Senior Geologist” ซึ่งนักธรณีวิทยาส่วนมากสมัครกันเกือบทุกคน พอประกาศผลออกมาปรากฏว่ามีชื่อผมด้วย ผมจึงตัดสินใจยื่นใบลาออกจากการเป็นข้าราชการซึ่งเวลาครบกำหนดที่ผมต้องทำงานใช้ทุนคือ 7 ปีพอดี

หลังจากย้ายมาทำงานกับ ปตท.สผ. ชีวิตก็เริ่มดีขึ้น มีรถยนต์ขับไปทำงาน แต่ก็ยังนั่งรถทัวร์กลับบ้านขอนแก่นเกือบทุกอาทิตย์ ถ้าไม่ได้เดินทางไปต่างประเทศ

ตอนทำงานที่ ปตท.สผ. ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง คือ ดร.ทองฉัตร หงส์ลัดดารมย์ จะเมตตาผมมาก เพราะผมจะขยันทำงาน นอบน้อม และเป็นพิธีกรให้บริษัทด้วย จนท่านจะต้องเรียกให้ผมไปต่างประเทศกับท่านด้วย "ให้เอาไอ้คนตัวสุงๆ ที่เป็นพิธีกรไปด้วยนะ" ทำให้ผมได้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่มากขึ้น พอทำงานได้ประมาณ 3 ปี เหตุการณ์ก็เริ่มไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ หัวหน้าโดยตรงผมเริ่มจะไม่ค่อยชอบผมแล้ว ไม่รู้เป็นเพราะอะไร

พอดี บริษัทเท็กซาโก้เอ็กซ์พลอเรชั่นไทยแลนด์ (Texaco Exploration Thailand Limited) ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้น บริษัทคาลเท็กซ์ (Caltex) อยู่ 50% ได้รับสัมปทานปิโตรเลียมใน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้ประกาศรับ นักธรณีวิทยา Senior Operations Geologist 1 ตำแหน่งทางหน้าหนังสือพิมพ์ ซึ่งผมก็ยังไม่ได้สมัคร แต่นักธรณีวิทยาไทยส่วนใหญ่สมัครกันเกือบทั้งนั้น เผอิญช่วงนั้นผมนั่งเครื่องบินกลับบ้านที่ขอนแก่น และขากลับกรุงเทพที่สนามบินขอนแก่น ผมได้เจอผู้ใหญ่ใจดีอีกท่านหนึ่งคือ คุณสิริ มัธยมจัน ซึ่งผมรู้จักท่านดี ท่านเป็นที่ปรึกษาให้ บริษัทเท็กซาโก้ อยู่ ท่านได้แนะนำผมให้รู้จัก คุณอลัน นิวล์ (Mr.Alan Neil) กรรมการผู้จัดการของ บริษัทเท็กซาโก้ ผมก็ได้คุยกับคุณนิวล์เกี่ยวกับธรณีวิทยาของภาคอีสานกันเป็นส่วนใหญ่ และก่อนจะขึ้นเครื่องคุณนิวล์ได้เอ่ยถามว่า

“Don't you like to work for Texaco?”

“I understand that the job application has been closed.”

ผมตอบตามที่รู้มา

“Please come and see me tomorrow!!” คุณนิวล์ชวนแบบจริงจัง

วันรุ่งขึ้นผมจึงได้ไปพบคุณนิวล์ที่ โรงแรมแถวถนนสุขุมวิท ซึ่งใช้เป็น สำนักงานชั่วคราวของเท็กซาโก้ด้วย คุณนิวล์ให้ผมกรอกใบสมัครงาน หลังจากนั้นผมก็กลับไปทำงานที่ ปตท.สผ. พอดีทาง บริษัท ปตท.สผ. จะส่งผมไปฝึกอบรมที่อเมริกา 3 อาทิตย์ ผมก็เลยโทรไปแจ้งคุณนิวล์ว่าผมคงไปสัมภาษณ์งานไม่ได้แล้ว เนื่องจากผมจะต้องไปอบรมที่อเมริกา 3 อาทิตย์ และทราบว่าเริ่มมีการสัมภาษณ์คนที่สมัครมาก่อนแล้ว

“Can you come for interview tomorrow?” คุณนิวล์ถาม

“Yes, sir!” ผมตอบแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก

ผมก็ได้ไปอบรมที่อเมริกาหลังจากสัมภาษณ์เสร็จ พอกลับจากอเมริกาก็ได้ไปนั่งทานอาหารกับพี่ๆ น้องๆ ที่เคยทำงานที่ กองเชื้อเพลิงธรรมชาติ และ ปตท.สผ. ทุกคนเขาคุยเรื่องงานของ เท็กซาโก้ แต่ผมเงียบไม่พูดอะไรเพราะผมเคยบอกว่าผมไม่ได้สมัคร หลังจากกลับมาจากอเมริกาได้สัก 1 อาทิตย์ ตอนกลางคืนผมก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณนิวล์

“Texaco agrees to recruit you to work for Texaco, will you accept it.”

ผมก็ตอบเขาไปว่า

“I need 2 or 3 days to talk with PTTEP Management and then will let you know. Thank you sir.”

คืนนั้นผมได้โทรหาคุณวิลาวรรณภรรยาผม และบอกเธอว่า "ตกลงเท็กซาโก้เขารับพี่เข้าทำงานแล้วแต่ระยะเวลาสัมปทานปิโตรเลียมมีแค่ 6 ปีถ้าไม่เจอน้ำมันพี่ก็ต้องตกงานนะ”

คุณวิลาวรรณตอบผมว่า “ไม่เป็นไร ถ้าตกงานพี่ก็มาช่วยงานที่ขอนแก่นได้”

กับคู่ชีวิต-คุณวิลาวรรณ จิโนรส

-------------------------------------------------

ที่มา

- https://www.facebook.com/owas.chinoroje