Owas เหนือฟ้าลิขิตชีวิตโอวาส จิโนรส 001 ปฐมวัยใจเกินร้อย

Owas เหนือฟ้าลิขิตชีวิตโอวาส จิโนรส ปฐมวัยใจเกินร้อย

เหนือฟ้าลิขิตชีวิต โอวาส จิโนรส

ปฐมวัยใจเกินร้อย

ผมเป็นบุตรคนที่ 4 ของคุณพ่อ “มาซุ่นฟู่ แซ่ม้า” และคุณแม่ “จันทร์ดี จิโนรส” ผมเรียกคุณพ่อว่า "อาตา" เรียกคุณแม่ว่า "แม่" อาตามาจากคุนหมิง ประเทศจีนและนับถือศาสนาอิสลาม แต่คุณแม่เป็นคนเชียงใหม่นับถือศาสนาพุทธ และพี่น้องผมทั้งหมด 5 คน (รวมผม) อันได้แก่ พี่มนตรี พี่ปรีดา พี่ปราโมทย์ ตัวผม และน้องปรารถนา ต่างก็นับถือศาสนาอิสลามตามคุณพ่อด้วย

คุณพ่อ “มาซุ่นฟู่ แซ่ม้า” และคุณแม่ “จันทร์ดี จิโนรส”

กับพี่มนตรี พี่ปรีดา พี่ปราโมทย์ และน้องปรารถนา จิโนรส

คุณแม่พาลูกๆไปเยี่ยมญาติที่เมืองคุนหมิง ประเทศจีน

ตอนวัยเด็กผมได้เข้าโรงเรียนอนุบาล"ครูตา ครูผัด" ที่ประตูเมืองเชียงใหม่ ตำบลหายยา อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ผมเป็นเด็กที่ซุกซนมากและไม่ค่อยชอบเรียนหนังสือ พอโตขึ้น คุณแม่ก็ให้ผมมาเรียนต่อชั้นประถมที่โรงเรียนวัดศรีสุพรรณ ถนนวัวลาย ตำบลหายยา อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ เพราะโรงเรียนนี้อยู่ติดกับบ้าน สามารถเดินไปเรียนหนังสือได้ แต่ในความที่เป็นเด็กที่ซุกซน ดื้อ เกเรและชอบชกต่อยกับเพื่อนๆในชั้นเรียนเสมอหากถูกล้อว่า “ไอ้ว่อฮาด...ไอ้วาดฮ่อ..” เพราะคุณพ่อผมเป็นคนจีนฮ่อ เมื่อใดที่ผมโดนล้อแบบนี้ ผมก็จะต่อยเขาเลย ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่หรือเพื่อนๆ

ต่อยเขาทีไรผมก็จะโดนครูใหญ่“เฆี่ยนก้น”ด้วยไม้เรียวที่หน้าเสาธงตอนเคารพธงชาติเป็นประจำ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะปัญหานี้หรือเปล่า ราวๆปี พ.ศ. 2506 “ด.ช.โอวาส แซ่ม้า” จึงได้นามสกุลใหม่กลายมาเป็น “ด.ช.โอวาส สุจริตพรชัยกุล”

เนื่องจากเอาแต่ซน เป็นคนไม่ค่อยจะสนใจเล่าเรียน “การลอกการบ้าน” จึงเป็นภาระกิจที่ขาดไม่ได้ด้วยความอนุเคราะห์จาก “ไอ้น้องแดง"หรือ ด.ช.ประภัสสร กันตีวงศ์ซึ่งเป็นลูกชายของลุงชมพี่ชายคุณแม่ หรืออีกนัยหนึ่ง“ไอ้น้องแดง"ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมนั่นเอง และเป็นเด็กที่เรียนเก่งมากในขณะที่ผม “เกือบตก” อยู่เนืองๆ แต่ก็สามารถสอบผ่านจบชั้นประถมต้นหรือชั้นประถมปีที่ 4 ที่โรงเรียน วัดศรีสุพรรณออกมาได้

จากนั้นคุณแม่ได้พาผมไปสมัครเรียนต่อชั้นประถมปลายตาม “ไอ้น้องแดง" ไปที่โรงเรียนไชยโรจน์วิทยาแถวถนนช้างคลานที่อยู่ไกลออกไป ทำให้ผมได้นั่งสามล้อรับจ้างไปโรงเรียน แต่“ภาระกิจ” สำคัญประจำวันของผมก็ยังเหมือนเดิมคือ “ลอกการบ้าน”จากไอ้น้องแดงและผลการสอบก็ออกมา “เกือบตก”แบบคงเส้นคงวาจนคุณแม่ต้องพาไปนั่งเรียนพิเศษในตอนเย็นเพิ่มขึ้นอีก แต่ผมก็ยังเหมือนเดิมคือซุกซนและขี้เกียจอ่านหนังสือ ผมยังจำได้ว่าคุณแม่ต้องซื้อของขวัญให้คุณครูประจำชั้นผมและฝากให้คุณครูช่วยดูแลผมด้วย

กับคุณครูประจำชั้นและเพื่อนร่วมห้องที่โรงเรียนไชยโรจน์วิทยา ถนนช้างคลาน เชียงใหม่

ผมชอบเล่นกีฬาและได้เป็นนักกีฬาวอลเล่ย์บอลของโรงเรียนด้วยเพราะผมตัวสูง เวลาเข้าแถวตอนเช้าก็จะยืนอยู่หัวแถวตลอด พอขึ้นชั้นประถมปีที่ 7 สถานการณ์เริ่มเปลี่ยนไปด้วยผมกับ“ไอ้น้องแดง"ได้ทะเลาะกัน ไม่พูดไม่จากัน(งอนกันตามประสาเด็กๆ) ผมเลยขาดที่พึ่งขาดแหล่งลอกการบ้าน เลยต้องทำการบ้านเอง ท่องหนังสือสอบเอง ทำให้ผลการเรียนของผมเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ นอกจากนั้นคุณครูประจำชั้น(ที่ผมไปเรียนพิเศษด้วย)ก็ได้ให้ผมเป็นหัวหน้าห้อง ทำให้ผมมีความรับผิดชอบมากขึ้นและเวลาไปโรงเรียนก็ขี่รถจักรยานที่ได้รับโอนต่อจากพี่ชายมาแทนการนั่งรถสามล้อรับจ้างอย่างเคย

-------------------------------------------------

ที่มา

- https://www.facebook.com/owas.chinoroje