Owas เหนือฟ้าลิขิตชีวิตโอวาส จิโนรส 004 มันไม่ง่ายอย่างคิด

Owas เหนือฟ้าลิขิตชีวิตโอวาส จิโนรส มันไม่ง่ายอย่างคิด

เหนือฟ้าลิขิตชีวิต โอวาส จิโนรส

มันไม่ง่ายอย่างคิด

พอเปิดเทอม โรงเรียน “ใหม่” ของผมและของพี่ปราโมทย์ ก็ไม่ได้ใกล้กันเหมือนเดิมอีกต่อไป และอีกอย่างผมต้องเรียนพิเศษกับคุณครูด้วย จึงไม่ค่อยสะดวกที่จะต้องอาศัยให้พี่ปราโมทย์คอยรับ-ส่งเช่นเดิม ผมเลยอ้อนคุณแม่ขอ “รถเครื่อง” เพื่อแก้ปัญหา จึงได้ “ยามาฮ่า” สีเหลืองมาเป็นพาหนะคู่ใจไว้ขี่ไปโรงเรียนและอะแฮ่ม....อวดสาวๆ

แต่พอผลสอบเทอมแรกออกมากลับไม่เป็นใจ ผมทำได้แค่ 57%!!

“แย่แล้วบ่ะ! แล้วฮาจะยะจะไดดี จะมัวมาขี่มอไซค์ร่อนมาแรดไปบ่าได้แล้ว”

คิดในใจได้ ดังนั้นพลันต้องรีบกลับตัวเปลี่ยนใจหันไปเรียนหนังสืออย่างหนักเข้าขั้นระดับ “หนอนหนังสือ” เลยทีเดียว

สำหรับนักเรียน ม.ต้น จะต่อ ม.ปลาย ได้ในสมัยนั้น ของโรงเรียนมงฟอร์ตวิทยาลัย ได้มีหลักเกณฑ์ว่าผลคะแนนสอบไล่ของชั้น ม.ต้น (มัธยมศึกษาปีที่ 3 หรือ ม.ศ.3) จะต้องได้ไม่ต่ำกว่า 70% ทำให้ผมในเวลานั้นฉันไม่สนใจอะไรแล้วตั้งใจเรียนแน่วแน่เพียงอย่างเดียว ทั้งเรียนในห้องเรียนและเรียนพิเศษตอนเย็น ตลอดจนเลือกคบเพื่อนที่เรียนเก่งๆด้วย เพราะถ้าคะแนนสอบออกมาไม่ดีไม่ถึงเกณฑ์ ก็คงต้อง ”กระเด็น” ออกไปหาที่เรียนใหม่!!

หลังจากการทุ่มเทอย่างหนักมาตลอด แต่พอคะแนนคลอดออกมากลับไม่เป็นใจเพราะผลสอบไล่ชั้น ม.ศ.3 ได้แค่ 69% ขาดไป 1%!! รู้สึกผิดหวังไม่น้อย แล้วจะทำอย่างไรดีล่ะ จะต้องไปหาที่เรียนใหม่ไหม เมื่อคิดได้ผมจึงเดินไปหารือกับคุณครูที่พวกเราเรียกท่านว่า "บราเดอร์" ท่านก็บอกให้รอและใจเย็นๆก่อนนะ ผมก็มารอผลประกาศว่าจะผ่านหรือไม่ ปรากฎว่ามีชื่อผมในรายชื่อที่สามารถเรียนต่อชั้นมัธยมปลาย หรือ ม.ศ. 4-5 ที่นี่ได้...ไชโย้......

ช่วงปิดเทอมใหญ่ ผมจะต้องไปเยี่ยม “อาตา” หรือคุณพ่อผมซึ่งขายของชำอยู่ที่ อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ โดยจะต้องนั่งรถยนต์โดยสารที่สมัยก่อนเราเรียกกันว่า "รถคอกหมู" ซึ่งใช้เวลานานมากกว่าจะถึงอำเภอแม่แจ่มทีเดียว

ขณะเดียวกันกิจการค้าขายของคุณแม่ผมเริ่มดีขึ้น จนคนเชียงใหม่เรียกคุณแม่ผมว่า "แม่เลี้ยง" ต้องบอกว่าคุณแม่ผมท่านเป็นคนขยันทำการค้า คุณแม่จะเดินทางไป อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย เป็นประจำเพื่อไปซื้อทับทิมพม่าแล้วเอามาขายที่เชียงใหม่และกรุงเทพ ซึ่งขายดีมาก

ไม่นานนัก คุณแม่ก็สามารถได้เปิดร้านขายเครื่องเงินชื่อ "ร้านนวลจันทร์ศิลป์" (มาจากชื่อคุณยายคือ“อาโผ่ศรีนวล”กับชื่อแม่“จันทร์ดี”) ที่บ้านถนนวัวลาย ซึ่งปัจจุบันนี้ก็ได้กลายมาเป็นแหล่งขายเครื่องเงินของจังหวัดเชียงใหม่

ผมยังจำได้ว่า ฟ้าหญิงองค์เล็ก ได้เคยเสด็จมาที่ร้าน และคุณแม่ผมก็ได้ถวายหยกจากพม่าที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาแด่ ฟ้าหญิงองค์เล็ก ยังปลื้มปิติต่อครอบครัวและถือว่าเป็นเกียรติประวัติของวงศ์ตระกูลเลยทีเดียว

-------------------------------------------------

ที่มา

- https://www.facebook.com/owas.chinoroje