Sathian ตอนที่ 23….จิ้มก้อง…

ทำไงดีถึงจะคุ้มทุน

18 พฤศจิกายน 2566…. อุตส่าห์หากรรมมาทำเหมือง ตอนที่ 23…. จิ้มก้อง… มาจากเมืองจีนใช้เป็นภาษาในไทยตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาโน่น แต่เราก็เพิ่งจะรู้ก็อีตอนวิ่งประทานบัตรนี่แหละ จุดอ่อนของข้าราชการบำนาญที่มาทำธุรกิจข้อหนึ่งก็คือ ไม่รู้จักจิ้มก้อง ทั้งๆ ที่ตอนรับราชการอยู่ก็โดน จิ้ม มาแบบไม่รู้ตัว แต่เนื่องจากเป็นคนที่ชอบสังสรรค์และเข้าถึงประชาชนอยู่แล้ว นับว่าถูกจริต ….มาต่อถึงการขอประทานบัตรเพื่อทำเหมืองดินขาวกันดีกว่า พูดถึงรายงาน EIA หรือการตีตั๋วแล้วจะได้ดูหนังหรือไม่ เราต้องผ่านความเห็นชอบของคณะกรรมการทั้งคฌะ สำหรับของเราปรากฏว่าครั้งแรกไม่ผ่าน ต้องแก้ไขและเพิ่มมาตรการและเงื่อนไขอีกมากมาย ต้องปรับเปลี่ยน แผนผังโครงการทำเหมืองให้สอดคล้องอีกด้วย ป่านขาดกันละทีนี้ คำว่า ป่านขาด น่าจะมีในสมัยเล่นว่าวที่ท้องสนามหลวง ว่าวจะล่องลอยไปเมื่อป่านขาด จากการเริ่มต้นขอเหมือง การสำรวจและจัดทำรายงานธรณีวิทยา การขออนุญาตใช้พื้นที่จากกรมป่าไม้ พอมาถึงการทำรายงานผลกระทบสิ่งแวดล้อมที่ต้องแก้ไข เงินลงทุนระยะแรกก็หมดลง วิธีแก้ไข คือ การหาเงินจากหุ้นส่วนที่เป็นกัลยาณมิตร คือ ขอเพิ่มทุน ปัญหาจึงเริ่มเกิด แล้วค่อยว่ากันในตอนต่อไป…