เที่ยวจีน กานซู่ หลงหนาน วนอุทยานแห่งชาติกานซู่กวนเยอโกว (5A)

วนอุทยานแห่งชาติกานซู่กวนเยอโกว มณฑลกานซู่ ประเทศจีน ดินแดนแห่งความยิ่งใหญ่ เต็มไปด้วยธรรมชาติและโบราณสถานสุดอลังการ  

แผนที่ https://maps.app.goo.gl/CxJUjpeTTsySvpoq8

วนอุทยานแห่งชาติกานซู่กวนเยอโกว ตั้งอยู่ชานเมืองต้างชาง เมืองหลงหนาน มณฑลกานซู ประกอบด้วยพื้นที่ท่องเที่ยวหลัก เช่น หุบเขากวนซู่ ภูเขาเอ๋อหมิงโกว และภูเขาเล่ยกู่ พิกัดทางภูมิศาสตร์ของอุทยานอยู่ระหว่าง 104°01′1.82 ″~104° ลองจิจูดตะวันออก 28′49.66″, ระหว่าง 34°08′34.35″ ถึง 33°50′33.15″ ละติจูดเหนือ, ยาว 49 กิโลเมตรจากตะวันออกไปตะวันตก, กว้าง 17 กิโลเมตรจากเหนือจรดใต้, มีพื้นที่ทั้งหมด 66 ตารางกิโลเมตร

อัตราการครอบคลุมของ วนอุทยานแห่งชาติกานซู่กวนเยอโกว อยู่ที่ 75.1% พื้นที่สวยงามดังกล่าวประกอบด้วย สัตว์คุ้มครองระดับ 1 ระดับชาติ 4 สายพันธุ์ สัตว์คุ้มครองระดับ 2 ระดับชาติ 23 สายพันธุ์ และทรัพยากรพืชมากกว่า 700 ชนิดจากกว่า 50 ตระกูล มีทะเลสาบรูปทรงต่างๆ มากกว่า 20 แห่ง และน้ำตกมากกว่า 10 แห่ง หมู่บ้านพื้นบ้านที่โดดเด่น เช่น หมู่บ้านโบราณ Luren, หมู่บ้าน Yinping และหมู่บ้าน Xinping ในพื้นที่ที่สวยงามได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี

ในปี 2003 Guanyegou ได้รับการจัดอันดับให้เป็นวนอุทยานแห่งชาติ ในปี 2550 กวนเยโกวได้รับการจัดอันดับให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับชาติ 4A ในปี 2014 Guanyegou ได้รับการจัดอันดับให้เป็นอุทยานธรณีแห่งชาติ ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2565 กวนเยอโกว ได้รับเลือกให้เป็น สถานที่ท่องเที่ยวระดับ 5A (AAAAA Tourist Attractions of China) ระดับชาติ 

ภูมิประเทศ

วนอุทยานแห่งชาติกานซู่ กวนเอโกว ตั้งอยู่ใน พื้นที่สี่แยกขอบตะวันออกเฉียงเหนือของ ที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบตและกิ่งก้านของเทือกเขาชินหลิงและเทือกเขาหมินซาน โดยมีระดับความสูงระหว่าง 1,748 เมตร ถึง 4,154 เมตร อาณาเขตนี้มีภูเขาลูกคลื่นและหุบเหวที่ตัดกันเป็นแนวขวาง ลักษณะภูมิประเทศของ "หุบเขาสองแห่งประกบคาน" ชัดเจน และภูมิประเทศมีความลาดชันจากตะวันตกเฉียงเหนือไปตะวันออก กิ่งก้านของเทือกเขาฉินหลิงตะวันตกทอดยาวจากตะวันออกไปตะวันตก ตั้งแต่เสี่ยวเจียวาน ผ่านหยางเจียเลาเหลียง ภูเขาเฮ่ยโถว ภูเขากวานป้า ภูเขาเจียไป่ และถูไถจือเหลียง และค่อยๆ ขึ้นสู่เส้นแบ่งระหว่างเทือกเขาฉินหลิงทางเหนือและใต้ และแม่น้ำเหลือง และแม่น้ำแยงซีเกียง สาขาของระบบภูเขาหมินชานขยายจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือไปทิศตะวันออกเฉียงใต้ จากภูเขาไป๋รีลาจีไปจนถึงภูเขาปันซาน ภูเขาฉงตี ซานเซินเย่เหลียง และมาซงกังเหลียง ก่อให้เกิดแนวกั้นธรรมชาติที่แยกมณฑลเตี่ยปู้และโจวฉู่ เนื่องจากกิ่งก้านของเทือกเขา West Qinling และเทือกเขา Minshan ที่แผ่กระจายไปทั่วมณฑล และการกัดเซาะและการตัดทอนของแม่น้ำในระยะยาว เช่น แม่น้ำ Minjiang และแม่น้ำ Bailongjiang ภูมิประเทศภายในอาณาเขตจึงซับซ้อนอย่างยิ่ง และลักษณะของภูเขานั้นสำคัญอย่างยิ่งมีภูเขาและหุบเขาลึกหลายแห่งทางตอนใต้ และมีเนินดินเหลืองและเนินเขาทางตอนเหนือ ภูมิประเทศลาดจากตะวันตกเฉียงเหนือไปตะวันออกเฉียงใต้ ในบริเวณนี้มีทั้งภูเขาสูงและภูเขาสูงชัน มีภูเขา Leigu ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงเป็นอันดับสองในเมืองหลงหนานด้วยระดับความสูง 4,154 เมตร และภูเขาหยิงผานด้วยระดับความสูง 3,668 เมตร