เที่ยวเกาหลีใต้ โซล ประตูซงรแยมุน (Sungnyemun Gate)

เที่ยวเกาหลีใต้ โซล ประตูซงรแยมุน (Sungnyemun Gate)

ประตูซงรแยมุน (Sungnyemun Gate) อยู่ในบริเวณย่านนัมแดมุน แปลว่า ประตูใหญ่ทางทิศใต้ หรือที่รู้จักกันอย่างเป็นทางการในชื่อ ประตูซงรแยมุน แปลว่า ประตูแห่งเกียรติยศ เป็นหนึ่งในประตูทั้งแปดประตูในกำแพงป้อมปราการแห่งกรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ประตูนี้ก่อให้เกิดเขตแดนทางใต้ดั้งเดิมของเมืองในสมัยราชวงศ์โชซอน แม้ว่าเมืองนี้จะขยายขอบเขตออกไปมากแล้วก็ตาม ตั้งอยู่ในเขตจุงระหว่างสถานีโซลและโซลพลาซ่า โดยมีตลาดนัมแดมุนอันเก่าแก่ที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงอยู่ข้างประตู

ประตูซงรแยมุน (Sungnyemun Gate) หรือที่รู้จักกันในชื่อ ประตูนัมแดมุน เป็นประตูเมืองหลักของกรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของพระราชวังเคียงบกกุง ประตูแห่งนี้สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์โชซอน มีอายุกว่า 600 ปี

ประตูซงรแยมุน เป็นประตูเมืองที่ใหญ่ที่สุดและสวยงามที่สุดในเกาหลีใต้ มีลักษณะเป็นประตูไม้ขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยลวดลายและสีสันที่วิจิตรบรรจง ประตูแห่งนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น มรดกโลกทางวัฒนธรรมจากองค์การยูเนสโก ในปี ค.ศ. 1995

ในปี ค.ศ. 2008 ประตูซงรแยมุนถูกเผาทำลายโดยไฟไหม้ รัฐบาลเกาหลีใต้ได้บูรณะประตูแห่งนี้ขึ้นใหม่ และเปิดให้ประชาชนเข้าชมอีกครั้งในปี ค.ศ. 2013

ปัจจุบัน ประตูซงรแยมุน เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวทั่วโลก นักท่องเที่ยวสามารถเดินชมความงดงามของประตูเมืองแห่งนี้ และเรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของกรุงโซล

ประตูนี้มีอายุย้อนกลับไปตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 เป็นประตูสไตล์เจดีย์เก่าแก่ และถูกกำหนดให้เป็นสมบัติแห่งชาติแห่งแรกของเกาหลีใต้ ครั้งหนึ่งเคยเป็นหนึ่งในสามประตูหลักผ่านกำแพงเมืองโซล ซึ่งมีวงจรหินยาว 18.2 กิโลเมตร และมีความสูงถึง 6.1 เมตร สร้างขึ้นครั้งแรกในปีสุดท้ายของ กษัตริย์แทโจแห่งโชซอน ในปี 1398 และสร้างขึ้นใหม่ในปี 1447

เมื่อปี พ.ศ. 2551 เจดีย์ไม้บนยอดประตูได้รับความเสียหายอย่างหนัก จากการลอบวางเพลิง งานบูรณะเกตเวย์เริ่มต้นในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553 และแล้วเสร็จในวันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2556 ประตูเปิดอีกครั้งในวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 ความเชื่อทั่วไปในเกาหลี ก็คือ ชื่อนัมแดมุน นั้นถูกใช้บังคับในช่วงที่ตกอยู่ใต้อาณานิคมของญี่ปุ่น ดังนั้นจึงไม่ควรนำมาใช้ อย่างไรก็ตามพงศาวดารของราชวงศ์โชซอน ระบุว่าการตั้งชื่อประตูทั้งแปดแห่งของกรุงโซลตามทิศทางนั้นเป็นการใช้ภาษาพูดทั่วไปก่อนที่ชาวญี่ปุ่นจะมาถึง