Nares ไทย ขอนแก่น ลักษณะทางธรณีวิทยาภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย

2. บริเวณภูเวียง ได้แก่พื้นที่ที่ถูกล้อมรอบด้วยเทือกเขาเลย-เพชรบูรณ์ทางด้านตะวันตก และที่ราบสูงโคราชทางด้านตะวันออก เป็นพื้นที่ที่ราบลุ่ม มีภูเขายอดราบตั้งอยู่ภายในหลายลูก

3. บริเวณขอบที่ราบสูงโคราช ได้แก่แนวเทือกเขาที่ประกอบด้วยกลุ่มหินทรายที่สะสมตัวจากแม่น้ำโบราณเมื่อประมาณ 100 กว่าล้านปีก่อน หินทรายเหล่านี้มีความทนทานต่อการกัดเซาะผุพังทำลายสูง ต่อเมื่อถูกยกตัวเอียงเทจึงเกิดมีลักษณะเป็นภูเขาแบบเควสต้า (เขารูปสันอีโต้) ชั้นหินในทุกแห่งจะเอียงเทลงไปหาใจกลางของที่ราบสูงโคราช

4. เทือกเขาภูพาน ได้แก่เทือกเขาที่มีการวางตัวในแนวตะวันตกเฉียงเหนือ-ตะวันออกเฉียงใต้ ประกอบด้วยชั้นหินตะกอนของกลุ่มหินโคราชที่ถูกบีบอัดให้เป็นโครงสร้างชั้นหินรูปประทุนคว่ำและประทุนหงายสลับกัน เทือกเขานี้น่าจะเกิดขึ้นมาเมื่อประมาณ 50 ล้านปีก่อน

5. พื้นที่อุดร-สกลนคร คือที่ราบลุ่มที่อยู่ด้านเหนือของเทือกเขาภูพาน พื้นที่นี้มีชั้นเกลือหินซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน ซึ่งก็วางตัวอยู่บนกลุ่มหินโคราช ซึ่งวางตัวอยู่บนหินตะกอนที่สะสมตัวในทะเลที่มีอายุกว่า 200 ล้านปีอีกต่อหนึ่ง

6. พื้นที่บึงกาฬ ได้แก่พื้นที่ที่กลุ่มหินโคราชวางทับโดยตรงอยู่บนหินที่น่าจะมีอายุมากกว่า 400 ล้านปี และยังมีชั้นเกลือหินอยู่ใต้ดิน และปิดทับด้วยหินทรายที่ส่วนใหญ่เกิดสะสมตัวในทะเลทรายเมื่อประมาณ 80 ล้านปีก่อน

7. พื้นที่โคราช-อุบล เป็นพื้นที่ที่มีลักษณะที่ตั้งทางธรณีวิทยาคล้ายคลึงกับพื้นที่อุดร-สกลนคร แต่มีขนาดใหญ่กว่า

8. พื้นที่บุรีรัมย์ คือพื้นที่ที่คล้ายคลึงกับพื้นที่บึงกาฬ แต่ว่าไม่มีชั้นเกลือหิน ไม่มีชั้นหินทรายที่เกิดในทะเลทรายวางทับอยู่