2015 พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจ (Baekje Historic Areas)
พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจ: มรดกโลกแห่งความรุ่งโรจน์และอารยธรรมโบราณในเอเชียตะวันออก
พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจ (Baekje Historic Areas) ได้รับการจารึกเป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรมโดยองค์การยูเนสโก (UNESCO World Heritage List) เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม ค.ศ. 2015 (พ.ศ. 2558) ประกอบด้วยโบราณสถานแปดแห่งที่ตั้งกระจายอยู่ในเมืองคงจู (Gongju), พูยอ (Buyeo) และอิกซัน (Iksan) สาธารณรัฐเกาหลี (Republic of Korea) โบราณสถานเหล่านี้เป็นตัวแทนของช่วงปลายอาณาจักรแพ็กเจ (Baekje Kingdom) ซึ่งเป็นหนึ่งในสามอาณาจักรแรกเริ่มบนคาบสมุทรเกาหลี โดยครอบคลุมช่วงเวลาตั้งแต่ ค.ศ. 475 (พ.ศ. 1018) ถึง ค.ศ. 660 (พ.ศ. 1203) กลุ่มโบราณสถานนี้สะท้อนให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และศิลปะอันรุ่งเรืองของอาณาจักรแพ็กเจ รวมถึงการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมระหว่างอาณาจักรโบราณในเอเชียตะวันออกในการพัฒนาเทคนิคการก่อสร้างและการเผยแผ่พระพุทธศาสนา
คุณค่าโดดเด่นสากล (Outstanding Universal Value)
คุณค่าโดดเด่นสากลของพื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจนั้นอยู่ที่การเป็นประจักษ์พยานอันเป็นเลิศถึงจุดสูงสุดทางวัฒนธรรมของอาณาจักรแห่งนี้ และบทบาทในฐานะผู้ส่งผ่านวัฒนธรรมในเอเชียตะวันออกโบราณ สถานที่เหล่านี้เผยให้เห็นถึงการรับเอาและปรับปรุงหลักการของจีนในการวางผังเมือง เทคโนโลยีการก่อสร้าง ศิลปะ และศาสนา โดยอาณาจักรแพ็กเจ ก่อนที่จะถ่ายทอดความรู้เหล่านี้ไปยังญี่ปุ่นและภูมิภาคอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออก
พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจได้รับการขึ้นทะเบียนภายใต้เกณฑ์ทางวัฒนธรรมสองข้อ:
-
เกณฑ์ (ii): โบราณสถานและสถาปัตยกรรมแสดงให้เห็นถึงการแลกเปลี่ยนที่สำคัญระหว่างอาณาจักรโบราณในเอเชียตะวันออก ได้แก่ เกาหลี จีน และญี่ปุ่น ในด้านการพัฒนาเทคนิคการก่อสร้างและการเผยแผ่พระพุทธศาสนา
-
เกณฑ์ (iii): เมืองหลวง วัดทางพุทธศาสนา สุสาน ลักษณะทางสถาปัตยกรรม และเจดีย์หิน เป็นประจักษ์พยานอันโดดเด่นถึงวัฒนธรรม ศาสนา และศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ของอาณาจักรแพ็กเจ
โบราณสถานต่าง ๆ เหล่านี้แสดงให้เห็นถึงช่วงเวลาที่เอเชียตะวันออกก่อตัวเป็น "วงกลมทางภูมิวัฒนธรรม" (geo-cultural circle) ที่มีลักษณะร่วมกันในด้านการเขียน (อักษรจีน) ศาสนา (พระพุทธศาสนา) และประมวลกฎหมายตามแนวคิดขงจื๊อ
บริบททางประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรม
อาณาจักรแพ็กเจรุ่งเรืองมาเป็นเวลาประมาณ 700 ปี ตั้งแต่ 18 ปีก่อนคริสตกาล (537 ปีก่อน พ.ศ.) ถึง ค.ศ. 660 (พ.ศ. 1203) พื้นที่ประวัติศาสตร์นี้มุ่งเน้นไปที่ช่วงปลายของอาณาจักร โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ ค.ศ. 475 (พ.ศ. 1018) ถึง ค.ศ. 660 (พ.ศ. 1203) หลังจากที่เมืองหลวงถูกย้ายจากฮันซอง (Hanseong หรือกรุงโซลในปัจจุบัน) โบราณสถานทั้งแปดแห่งกระจายอยู่ในสามเมืองหลวงในอดีต:
-
เมืองคงจู (Gongju) – เมืองหลวงอุงจิน (Ungjin capital, ค.ศ. 475-538 / พ.ศ. 1018-1081):
-
ป้อมคงซันซอง (Gongsanseong Fortress): เป็นป้อมปราการที่แสดงถึงเทคนิคการสร้างกำแพงป้องกันด้วยหินและดินอัด ซึ่งเป็นเทคนิคที่พัฒนามาจากจีน
-
สุสานหลวงที่ซงซัน-รี (Royal Tombs at Songsan-ri): รวมถึงสุสานกษัตริย์มูรยอง (Tomb of King Muryeong) ซึ่งแสดงให้เห็นถึงรูปแบบที่หลากหลาย ทั้งสุสานห้องอิฐโค้งที่มีอิทธิพลจากจีนและสุสานห้องหินที่มีเพดานโดม
-
-
เมืองพูยอ (Buyeo) – เมืองหลวงซาบี (Sabi capital):
-
แหล่งโบราณคดีที่กวันบุก-รี (Archaeological Site in Gwanbuk-ri) และป้อมบูโซซันซอง (Busosanseong Fortress): สะท้อนให้เห็นถึงการวางผังเมืองหลวงและชีวิตของราชสำนัก
-
แหล่งวัดจองนิมซา (Jeongnimsa Temple Site): แสดงให้เห็นถึงรูปแบบการวางผังวัดแบบ "เจดีย์-ห้องโถงประกอบพิธี-ห้องบรรยาย" (pagoda–prayer hall–lecture hall layout)
-
สุสานหลวงที่นึงซัน-รี (Royal Tombs in Neungsan-ri): ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับประเพณีการฝังศพ
-
กำแพงเมืองนาซอง (Naseong City Wall): เป็นหลักฐานของการวางผังเมือง
-
-
เมืองอิกซัน (Iksan) – เมืองหลวงซาบีรอง (secondary Sabi capital):
-
แหล่งโบราณคดีที่วังกุง-รี (Archaeological Site in Wanggung-ri): เผยให้เห็นถึงแง่มุมของชีวิตในราชสำนัก
-
แหล่งวัดมีรึกซา (Mireuksa Temple Site): เคยมีเจดีย์ไม้ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ร่วมกับเจดีย์หินสององค์ แสดงให้เห็นถึงความรุ่งเรืองทางสถาปัตยกรรมและพุทธศิลป์
-
สถาปัตยกรรมของอาณาจักรแพ็กเจแสดงให้เห็นถึงการผสมผสานและปรับปรุงหลักการทางสถาปัตยกรรมและการวางผังเมืองของจีนได้อย่างประสบความสำเร็จ สิ่งก่อสร้างส่วนใหญ่มักสร้างด้วยไม้บนฐานกระเบื้อง ไม่มีการกล่าวถึงหน่วยเมตริกโดยเฉพาะในรายงานนี้ อย่างไรก็ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรมที่พบล้วนมาจากข้อเท็จจริงทางโบราณคดี ไม่มีการอ้างอิงถึงตำนานพื้นบ้านที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างเหล่านี้
จุดเด่นสำคัญ (Key Highlights)
พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจประกอบด้วยจุดเด่นที่สำคัญแปดแห่งที่สะท้อนถึงยุคทองของอาณาจักรแพ็กเจ:
-
ป้อมคงซันซอง (Gongsanseong Fortress) (คงจู): ป้อมปราการบนภูเขาที่เคยเป็นศูนย์กลางการป้องกันของเมืองหลวงอุงจิน
-
สุสานหลวงที่ซงซัน-รี (Royal Tombs at Songsan-ri) (คงจู): กลุ่มสุสานโบราณ รวมถึงสุสานกษัตริย์มูรยอง ซึ่งเผยให้เห็นเทคนิคการก่อสร้างสุสานและศิลปะที่ได้รับอิทธิพลจากจีน
-
แหล่งโบราณคดีที่กวันบุก-รี (Archaeological Site in Gwanbuk-ri) และป้อมบูโซซันซอง (Busosanseong Fortress) (พูยอ): เป็นศูนย์กลางของเมืองหลวงซาบี แสดงถึงอาคารราชสำนักและโครงสร้างป้องกัน
-
แหล่งวัดจองนิมซา (Jeongnimsa Temple Site) (พูยอ): โบราณสถานของวัดสำคัญที่มีเจดีย์ห้าชั้นอันเป็นเอกลักษณ์ แสดงถึงพุทธศิลป์ของแพ็กเจ
-
สุสานหลวงที่นึงซัน-รี (Royal Tombs in Neungsan-ri) (พูยอ): กลุ่มสุสานหลวงที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับประเพณีการฝังศพและวัฒนธรรมชนชั้นสูง
-
กำแพงเมืองนาซอง (Naseong City Wall) (พูยอ): กำแพงเมืองที่ล้อมรอบเมืองหลวงซาบี สะท้อนถึงการวางผังเมืองโบราณ
-
แหล่งโบราณคดีที่วังกุง-รี (Archaeological Site in Wanggung-ri) (อิกซัน): สถานที่ซึ่งเคยเป็นวังหลวงหรือวังเสริมของเมืองหลวงซาบีรอง
-
แหล่งวัดมีรึกซา (Mireuksa Temple Site) (อิกซัน): เป็นวัดที่ใหญ่ที่สุดในสมัยแพ็กเจ มีเจดีย์หินที่งดงามและโดดเด่น
คู่มือผู้เยี่ยมชมและข้อกำหนด (Visitor Guide and Regulations)
พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจสามารถเข้าถึงได้ในสามเมือง ได้แก่ คงจู, พูยอ และอิกซัน:
-
คงจู: สามารถเดินทางจากกรุงโซลโดยรถประจำทางด่วน (ใช้เวลาประมาณ 90 นาที) หรือรถไฟความเร็วสูง KTX ไปยังสถานีคงจู (ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง) มีรถโดยสารประจำทางในเมือง และแนะนำให้เดินเท้าเพื่อสำรวจ ป้อมคงซันซองเป็นจุดที่น่าสนใจที่นักท่องเที่ยวสามารถสำรวจป้อมปราการและชมทิวทัศน์ของตัวเมืองคงจูและแหล่งประวัติศาสตร์อื่น ๆ
-
พูยอ: ส่วนใหญ่สามารถเดินทางโดยรถโดยสารระหว่างเมืองจากสถานีขนส่งโซลนัมบู (Seoul Nambu Bus Terminal) (ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง) แท็กซี่เป็นวิธีที่สะดวกในการเดินทางไปยังแหล่งมรดกต่าง ๆ
-
อิกซัน: สามารถเดินทางได้ดีที่สุดด้วยรถไฟ KTX จากสถานียงซัน (Yongsan Station) ในกรุงโซล (ใช้เวลาประมาณ 70 นาที) ในขณะที่รถประจำทางด่วนใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง แท็กซี่สะดวกสำหรับการเดินทางไปยังแหล่งโบราณคดีจากใจกลางเมือง และมีรถชัตเติลบัสช่วงสุดสัปดาห์จากสถานีรถไฟอิกซันไปยังวัดมีรึกซาและวังกุง-รี
มีศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวให้บริการ ณ แหล่งโบราณคดีต่าง ๆ เช่น ที่แหล่งวัดมีรึกซา แผนการอนุรักษ์และบริหารจัดการโดยรวมสำหรับพื้นที่เหล่านี้ รวมถึงการพัฒนากลยุทธ์การจัดการการท่องเที่ยวและแผนการจัดการนักท่องเที่ยวสำหรับแต่ละแหล่ง เพื่อให้มั่นใจในการธำรงไว้ซึ่งคุณค่าโดดเด่นสากล
บทสรุป
พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจเป็นกลุ่มโบราณสถานอันทรงคุณค่าที่ให้ประจักษ์พยานถึงความรุ่งโรจน์ทางวัฒนธรรมและบทบาทสำคัญของอาณาจักรแพ็กเจในฐานะผู้ส่งผ่านอารยธรรมในเอเชียตะวันออกโบราณ สถานที่เหล่านี้ไม่เพียงแต่แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ สถาปัตยกรรม และศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ของแพ็กเจ แต่ยังเป็นเครื่องยืนยันถึงการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมอันลึกซึ้งระหว่างเกาหลี จีน และญี่ปุ่น ซึ่งก่อให้เกิดอิทธิพลต่อภูมิภาคอย่างยั่งยืน การอนุรักษ์พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจจึงเป็นการรักษาคุณค่าทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันโดดเด่นที่สืบทอดจากอดีต สู่การศึกษาและชื่นชมของคนรุ่นปัจจุบันและอนาคต
...
.
-------------------------
ที่มา
- https://whc.unesco.org/en/list
- http://www.globalgeopark.org
- https://www.unesco.org/en/mab/wnbr/
รวบรวมรูปภาพ
-------------------------
------------------------
