รายละเอียด

เขียนโดย: เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ hotmail

สร้างเมื่อ: 27 กรกฎาคม 2565

ฮิต: 1203

เศรษฐศาสตร์ บทที่ 2 อุปสงค์ อุปทาน และกลไกราคา

เศรษฐศาสตร์ (economics) เบื้องต้น เข้าใจโลกผ่านมุมมองเศรษฐศาสตร์

บทที่ 2 อุปสงค์ อุปทาน และกลไกราคา

ความเข้าใจในเรื่อง อุปสงค์ อุปทาน และกลไกราคา เป็นพื้นฐานสำคัญในการทำความเข้าใจกลไกการทำงานของตลาดและเศรษฐกิจโดยรวม ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการตัดสินใจทางธุรกิจ การลงทุน และการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจ

2.1 กฎของอุปสงค์และอุปทาน

อุปสงค์และอุปทาน เป็นแนวคิดพื้นฐานที่สำคัญที่สุดในเศรษฐศาสตร์ ทั้งสองแนวคิดนี้อธิบายว่าปริมาณสินค้าที่ผู้บริโภคต้องการซื้อ (อุปสงค์) และปริมาณสินค้าที่ผู้ผลิตพร้อมจะขาย (อุปทาน) มีความสัมพันธ์กับราคาสินค้าอย่างไร

• กฎของอุปสงค์ (Law of Demand) กล่าวว่าเมื่อราคาสินค้าหรือบริการเพิ่มขึ้น ปริมาณความต้องการซื้อสินค้าหรือบริการนั้นจะมีแนวโน้มลดลง และในทางกลับกัน เมื่อราคาสินค้าหรือบริการลดลง ปริมาณความต้องการซื้อสินค้าหรือบริการนั้นจะมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น โดยมีปัจจัยอื่นๆ คงที่ กฎของอุปสงค์ ระบุว่าภายใต้เงื่อนไขอื่นๆ ที่คงที่ (ceteris paribus) เมื่อราคาของสินค้าหรือบริการเพิ่มขึ้น ปริมาณอุปสงค์จะลดลง และในทางกลับกัน เมื่อราคาลดลง ปริมาณอุปสงค์จะเพิ่มขึ้น นี่เป็นเพราะผู้บริโภคมักจะซื้อน้อยลงเมื่อราคาสูงขึ้นและซื้อมากขึ้นเมื่อราคาลดลง
• กฎของอุปทาน (Law of Supply) กล่าวว่าเมื่อราคาสินค้าหรือบริการเพิ่มขึ้น ปริมาณความต้องการขายสินค้าหรือบริการนั้นจะมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น และในทางกลับกัน เมื่อราคาสินค้าหรือบริการลดลง ปริมาณความต้องการขายสินค้าหรือบริการนั้นจะมีแนวโน้มลดลง โดยมีปัจจัยอื่นๆ คงที่ กฎของอุปทาน ระบุว่าภายใต้เงื่อนไขอื่นๆ ที่คงที่ เมื่อราคาของสินค้าหรือบริการเพิ่มขึ้น ปริมาณอุปทานจะเพิ่มขึ้น และในทางกลับกัน เมื่อราคาลดลง ปริมาณอุปทานจะลดลง นี่เป็นเพราะผู้ผลิตมีแรงจูงใจที่จะผลิตมากขึ้นเมื่อราคาสูงขึ้น เพื่อทำกำไรสูงสุด

2.2 ปัจจัยที่มีผลต่ออุปสงค์และอุปทาน

มีหลายปัจจัยซึ่งสามารถทำให้เส้นอุปสงค์และเส้นอุปทานเลื่อนออกจากตำแหน่งเดิมได้

- ปัจจัยที่มีผลต่ออุปสงค์

• รสนิยมและความชอบของผู้บริโภค: หากผู้บริโภคชอบสินค้าหรือบริการมากขึ้น อุปสงค์ก็จะเพิ่มขึ้น การเปลี่ยนแปลงในรสนิยมและความชอบของผู้บริโภค สามารถส่งผลกระทบต่ออุปสงค์ ตัวอย่างเช่น หากสินค้ากลายเป็นที่นิยม อุปสงค์ก็จะเพิ่มขึ้น
• รายได้ของผู้บริโภค: เมื่อรายได้เพิ่มขึ้น ผู้บริโภคจะมีกำลังซื้อมากขึ้น ทำให้อุปสงค์สินค้าปกติเพิ่มขึ้น แต่อุปสงค์สินค้าด้อยคุณภาพจะลดลง หรือเมื่อรายได้เพิ่มขึ้น อุปสงค์สำหรับสินค้าฟุ่มเฟือยมักจะเพิ่มขึ้น ขณะที่อุปสงค์สำหรับสินค้าจำเป็นอาจไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก
• ราคาสินค้าที่เกี่ยวข้อง การเปลี่ยนแปลงในราคาของสินค้าทดแทนหรือสินค้าร่วม สามารถส่งผลกระทบต่ออุปสงค์ได้ เช่น หากราคาของสินค้า A เพิ่มขึ้น ผู้บริโภคอาจเปลี่ยนไปซื้อสินค้า B ซึ่งเป็นสินค้าทดแทน, สินค้าทดแทน หากราคาสินค้าทดแทนเพิ่มขึ้น อุปสงค์สินค้าเดิมจะเพิ่มขึ้น, สินค้าประกอบ หากราคาสินค้าประกอบเพิ่มขึ้น อุปสงค์สินค้าเดิมจะลดลง
• จำนวนผู้บริโภค หากจำนวนผู้บริโภคในตลาดเพิ่มขึ้น อุปสงค์ก็จะเพิ่มขึ้น
• ความคาดหวังเกี่ยวกับราคาในอนาคต หากผู้บริโภคคาดว่าราคาสินค้าจะเพิ่มขึ้นในอนาคต อุปสงค์ในปัจจุบันก็จะเพิ่มขึ้น

- ปัจจัยที่มีผลต่ออุปทาน

• ต้นทุนการผลิต หากต้นทุนการผลิตเพิ่มขึ้น ผู้ผลิตอาจลดปริมาณอุปทาน เนื่องจากความสามารถในการทำกำไรลดลง
• เทคโนโลยี การพัฒนาเทคโนโลยีใหม่สามารถทำให้การผลิตมีประสิทธิภาพมากขึ้น ทำให้ปริมาณอุปทานเพิ่มขึ้น การพัฒนาเทคโนโลยีสามารถช่วยลดต้นทุนการผลิต ทำให้อุปทานเพิ่มขึ้น
• ราคาปัจจัยการผลิต: หากราคาปัจจัยการผลิต เช่น ค่าแรง วัตถุดิบ เพิ่มขึ้น อุปทานจะลดลง
• จำนวนผู้ผลิต: หากจำนวนผู้ผลิตในตลาดเพิ่มขึ้น อุปทานก็จะเพิ่มขึ้น
• ความคาดหวังเกี่ยวกับราคาในอนาคต: หากผู้ผลิตคาดว่าราคาสินค้าจะเพิ่มขึ้นในอนาคต อุปทานในปัจจุบันอาจลดลง เพื่อรอขายในราคาที่สูงขึ้นในอนาคต
• ภาษีและเงินอุดหนุน: ภาษีจะทำให้อุปทานลดลง ในขณะที่เงินอุดหนุนจะทำให้อุปทานเพิ่มขึ้น
• ภัยธรรมชาติและเหตุการณ์ไม่คาดฝัน: ภัยธรรมชาติหรือเหตุการณ์ไม่คาดฝันอาจส่งผลกระทบต่อการผลิต ทำให้อุปทานลดลง
• นโยบายของรัฐบาล เช่น ภาษีหรือเงินอุดหนุน สามารถมีผลกระทบต่ออุปทานได้ ตัวอย่างเช่น ภาษีที่สูงขึ้นอาจทำให้ต้นทุนการผลิตเพิ่มขึ้นและลดปริมาณอุปทาน

2.3 จุดดุลยภาพของตลาด

จุดดุลยภาพของตลาด (Market Equilibrium) คือ จุดที่อุปสงค์และอุปทานเท่ากัน ณ จุดนี้ ราคาสินค้าหรือบริการจะคงที่ และปริมาณสินค้าหรือบริการที่ซื้อขายจะเท่ากับปริมาณที่ผู้ผลิตต้องการขาย กล่าวคือปริมาณสินค้าที่ผู้บริโภคต้องการซื้อเท่ากับปริมาณสินค้าที่ผู้ผลิตต้องการขาย ราคาที่เกิดขึ้น ณ จุดนี้เรียกว่าราคาดุลยภาพ (Equilibrium Price) และปริมาณสินค้าที่ซื้อขายเรียกว่าปริมาณดุลยภาพ (Equilibrium Quantity) ที่จุดดุลยภาพนี้ ไม่มีแรงจูงใจที่ทำให้ราคาหรือปริมาณเปลี่ยนแปลง กล่าวคือ ทั้งผู้บริโภคและผู้ผลิตพอใจในราคานี้

2.4 การเปลี่ยนแปลงของอุปสงค์และอุปทาน และผลกระทบต่อราคาและปริมาณดุลยภาพ

การเปลี่ยนแปลงของอุปสงค์หรืออุปทานสามารถทำให้ราคาดุลยภาพและปริมาณดุลยภาพเปลี่ยนแปลงไปได้

• การเปลี่ยนแปลงของอุปสงค์ หากอุปสงค์เพิ่มขึ้น (เส้นอุปสงค์เลื่อนขวา) ในขณะที่อุปทานคงที่ ราคาดุลยภาพจะสูงขึ้นและปริมาณดุลยภาพจะเพิ่มขึ้น ในทางตรงกันข้าม หากอุปสงค์ลดลง (เส้นอุปสงค์เลื่อนซ้าย) ราคาดุลยภาพจะลดลงและปริมาณดุลยภาพจะลดลง
• การเปลี่ยนแปลงของอุปทาน หากอุปทานเพิ่มขึ้น (เส้นอุปทานเลื่อนขวา) ในขณะที่อุปสงค์คงที่ ราคาดุลยภาพจะลดลงและปริมาณดุลยภาพจะเพิ่มขึ้น ในทางตรงกันข้าม หากอุปทานลดลง (เส้นอุปทานเลื่อนซ้าย) ราคาดุลยภาพจะสูงขึ้นและปริมาณดุลยภาพจะลดลง
• การเปลี่ยนแปลงของอุปสงค์และอุปทานพร้อมกัน จะส่งผลกระทบต่อราคาดุลยภาพและปริมาณดุลยภาพในทิศทางที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับขนาดของการเปลี่ยนแปลงในแต่ละส่วน

2.5 การตั้งราคาและปัจจัยที่มีผลต่อกลไกราคา

การตั้งราคา (Pricing) หมายถึงการกำหนดราคาสินค้าหรือบริการในตลาด ปัจจัยที่มีผลต่อกลไกราคา การตั้งราคาสินค้าและบริการในตลาดส่วนใหญ่อ้างอิงจากกลไกตลาด (Market Mechanism) ซึ่งราคาจะถูกกำหนดโดยอุปสงค์และอุปทาน อย่างไรก็ตาม ยังมีปัจจัยอื่นๆ ที่อาจมีผลต่อกลไกราคา เช่น

• การแทรกแซงของรัฐบาล รัฐบาลอาจเข้าแทรกแซงตลาดโดยการกำหนดราคาขั้นต่ำหรือราคาขั้นสูง เพื่อช่วยเหลือผู้ผลิตหรือผู้บริโภค
• นโยบายของรัฐบาล การกำหนดราคาขั้นต่ำหรือการควบคุมราคาของรัฐบาลสามารถมีผลกระทบอย่างมากต่อการตั้งราคาในตลาด ตัวอย่างเช่น การกำหนดราคาขั้นต่ำ (Minimum Price) อาจทำให้ราคาสูงกว่าราคาดุลยภาพ
• ต้นทุนการผลิต: ต้นทุนการผลิตเป็นปัจจัยพื้นฐานที่มีผลต่อการตั้งราคาสินค้า ผู้ผลิตต้องตั้งราคาสินค้าให้สูงกว่าต้นทุนการผลิตเพื่อให้มีกำไร ต้นทุนในการผลิตสินค้าหรือบริการเป็นปัจจัยที่สำคัญที่มีผลต่อการตั้งราคา ผู้ผลิตจะพยายามตั้งราคาให้สูงกว่าต้นทุนเพื่อทำกำไร
• อำนาจตลาดของผู้ผลิต ในตลาดที่มีการแข่งขันไม่สมบูรณ์ ผู้ผลิตอาจมีอำนาจในการกำหนดราคาสินค้าได้
• กลยุทธ์ทางการตลาด: ผู้ผลิตอาจใช้กลยุทธ์ทางการตลาดต่างๆ เช่น การลดราคา การส่งเสริมการขาย หรือการสร้างแบรนด์ เพื่อดึงดูดลูกค้าและเพิ่มยอดขาย
• โครงสร้างตลาด ในตลาดที่มีการแข่งขันสูง ราคาจะถูกกำหนดโดยอุปสงค์และอุปทาน ในขณะที่ในตลาดที่มีการแข่งขันน้อยหรือมีการผูกขาด ผู้ผลิตอาจมีอำนาจในการกำหนดราคามากขึ้น
• การคาดการณ์ของตลาด ความคาดหวังเกี่ยวกับราคาหรือปริมาณในอนาคตสามารถมีผลต่อการตั้งราคาได้ เช่น หากคาดว่าราคาจะเพิ่มขึ้นในอนาคต ผู้ผลิตอาจเก็บสินค้าบางส่วนไว้เพื่อขายในภายหลัง

บทนี้ได้อธิบายถึงความหมายของอุปสงค์และอุปทาน กฎของอุปสงค์และอุปทาน ปัจจัยที่มีผลต่ออุปสงค์และอุปทาน จุดดุลยภาพของตลาด การเปลี่ยนแปลงของอุปสงค์และอุปทาน และผลกระทบต่อราคาและปริมาณดุลยภาพ รวมถึงการตั้งราคาและปัจจัยที่มีผลต่อกลไกราคา การทำความเข้าใจกลไกราคาและปัจจัยที่มีผลต่อการตั้งราคาเป็นสิ่งสำคัญในการวิเคราะห์การทำงานของตลาดและการตัดสินใจทางเศรษฐกิจ

-------------------------------------------------

ที่มาข้อมูล

-

ภาพและรวบรวมข้อมูล

- www.iok2u.com

-------------------------------------------------

สนใจเรื่องราวการจัดการธุรกิจเพิ่มเติมคลิกที่นี่

การตลาด (Marketing)

เศรษฐศาสตร์ (Economics)

-------------------------------------------------

รายละเอียด

เขียนโดย: เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ hotmail

สร้างเมื่อ: 27 กรกฎาคม 2565

ฮิต: 1239

เศรษฐศาสตร์ บทที่ 3 ความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทาน

เศรษฐศาสตร์ (economics) เบื้องต้น เข้าใจโลกผ่านมุมมองเศรษฐศาสตร์

บทที่ 3 ความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทาน

3.1 ความหมายของความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทาน

ความยืดหยุ่น (Elasticity) ในเศรษฐศาสตร์เป็นตัวชี้วัดที่บ่งบอกถึงความไวของ อุปสงค์หรืออุปทานต่อการเปลี่ยนแปลงของปัจจัยต่างๆ โดยเฉพาะราคา

- ความยืดหยุ่นของอุปสงค์ (Price Elasticity of Demand) หมายถึง การวัดว่าปริมาณอุปสงค์ของสินค้าหรือบริการเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเพียงใด เมื่อราคาของสินค้าหรือบริการนั้นเปลี่ยนแปลง การวัดว่าปริมาณความต้องการซื้อสินค้าหรือบริการเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเพียงใด เมื่อราคาของสินค้าหรือบริการนั้นเปลี่ยนแปลงไป โดยทั่วไปแล้ว เมื่อราคาสินค้าเพิ่มขึ้น ปริมาณความต้องการซื้อจะลดลง แต่ความยืดหยุ่นของอุปสงค์จะบอกเราว่าปริมาณความต้องการซื้อลดลงมากน้อยแค่ไหนเมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงของราคา

- ความยืดหยุ่นของอุปทาน (Price Elasticity of Supply) หมายถึง การวัดว่าปริมาณอุปทานของสินค้าหรือบริการเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเพียงใดเมื่อราคาของสินค้าหรือบริการนั้นเปลี่ยนแปลง การวัดว่าปริมาณความต้องการขายสินค้าหรือบริการเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเพียงใด เมื่อราคาของสินค้าหรือบริการนั้นเปลี่ยนแปลงไป โดยทั่วไปแล้ว เมื่อราคาสินค้าเพิ่มขึ้น ปริมาณความต้องการขายจะเพิ่มขึ้น แต่ความยืดหยุ่นของอุปทานจะบอกเราว่าปริมาณความต้องการขายเพิ่มขึ้นมากน้อยแค่ไหนเมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงของราคา

3.2 ประเภทของความยืดหยุ่น

ความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทาน สามารถแบ่งออกเป็นสามประเภทหลัก ดังนี้

- ยืดหยุ่น (Elastic) หากค่าสัมประสิทธิ์ความยืดหยุ่น (Elasticity Coefficient) มีค่าสูงกว่า 1 แสดงว่าอุปสงค์หรืออุปทานมีความยืดหยุ่น หมายความว่าปริมาณที่ซื้อหรือขายเปลี่ยนแปลงไปมากกว่าการเปลี่ยนแปลงของราคา ตัวอย่างเช่น หากราคาสินค้าลดลง 10% แต่ปริมาณที่ซื้อเพิ่มขึ้น 20% อุปสงค์จะถือว่ามีความยืดหยุ่น

• อุปสงค์ยืดหยุ่น (Elastic Demand): เกิดขึ้นเมื่อการเปลี่ยนแปลงของราคาเพียงเล็กน้อย ส่งผลให้ปริมาณความต้องการซื้อเปลี่ยนแปลงไปในสัดส่วนที่มากกว่า เช่น สินค้าฟุ่มเฟือย หรือสินค้าที่มีสินค้าทดแทนจำนวนมาก
• อุปทานยืดหยุ่น (Elastic Supply): เกิดขึ้นเมื่อการเปลี่ยนแปลงของราคาเพียงเล็กน้อย ส่งผลให้ปริมาณความต้องการขายเปลี่ยนแปลงไปในสัดส่วนที่มากกว่า เช่น สินค้าที่ผลิตได้ง่ายและรวดเร็ว หรือสินค้าที่มีต้นทุนการผลิตต่ำ

- ไม่ยืดหยุ่น (Inelastic) หากค่าสัมประสิทธิ์ความยืดหยุ่นมีค่าน้อยกว่า 1 แสดงว่าอุปสงค์หรืออุปทานมีความไม่ยืดหยุ่น หมายความว่าปริมาณที่ซื้อหรือขายเปลี่ยนแปลงไปน้อยกว่าการเปลี่ยนแปลงของราคา ตัวอย่างเช่น หากราคาสินค้าเพิ่มขึ้น 10% แต่ปริมาณที่ซื้อเพิ่มขึ้นเพียง 5% อุปสงค์จะถือว่ามีความไม่ยืดหยุ่น

• อุปสงค์ไม่ยืดหยุ่น (Inelastic Demand): เกิดขึ้นเมื่อการเปลี่ยนแปลงของราคา ส่งผลให้ปริมาณความต้องการซื้อเปลี่ยนแปลงไปในสัดส่วนที่น้อยกว่า เช่น สินค้าจำเป็น หรือสินค้าที่ไม่มีสินค้าทดแทนใกล้เคียง
• อุปทานไม่ยืดหยุ่น (Inelastic Supply): เกิดขึ้นเมื่อการเปลี่ยนแปลงของราคา ส่งผลให้ปริมาณความต้องการขายเปลี่ยนแปลงไปในสัดส่วนที่น้อยกว่า เช่น สินค้าที่ผลิตได้ยากและใช้เวลานาน หรือสินค้าที่มีต้นทุนการผลิตสูง

- ยืดหยุ่นหน่วยเดียว (Unitary Elastic) หากค่าสัมประสิทธิ์ความยืดหยุ่นเท่ากับ 1 แสดงว่าอุปสงค์หรืออุปทานมีความยืดหยุ่นหน่วยเดียว หมายความว่าการเปลี่ยนแปลงของปริมาณที่ซื้อหรือขายสอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของราคา เช่น ราคาสินค้าลดลง 10% และปริมาณที่ซื้อเพิ่มขึ้น 10%

• อุปสงค์ยืดหยุ่นหน่วยเดียว (Unitary Elastic Demand): เกิดขึ้นเมื่อการเปลี่ยนแปลงของราคา ส่งผลให้ปริมาณความต้องการซื้อเปลี่ยนแปลงไปในสัดส่วนที่เท่ากัน
• อุปทานยืดหยุ่นหน่วยเดียว (Unitary Elastic Supply): เกิดขึ้นเมื่อการเปลี่ยนแปลงของราคา ส่งผลให้ปริมาณความต้องการขายเปลี่ยนแปลงไปในสัดส่วนที่เท่ากัน

3.3 ปัจจัยที่มีผลต่อความยืดหยุ่น

มีหลายปัจจัยที่มีผลต่อความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทาน:

• ปัจจัยที่มีผลต่อความยืดหยุ่นของอุปสงค์

• ความจำเป็นของสินค้า เป็นสินค้าที่จำเป็น เช่น อาหาร ยามักจะมีความยืดหยุ่นน้อย เนื่องจากผู้บริโภคยังคงต้องซื้อสินค้านี้แม้ว่าราคาจะเพิ่มขึ้น สินค้าจำเป็นมักจะมีอุปสงค์ไม่ยืดหยุ่น ในขณะที่สินค้าฟุ่มเฟือยจะมีอุปสงค์ยืดหยุ่น

• การมีสินค้าทดแทน หากมีสินค้าทดแทนหลายอย่างในตลาด สินค้าจะมีความยืดหยุ่นสูง เนื่องจากผู้บริโภคสามารถเลือกซื้อสินค้าทดแทนได้หากราคาสูงขึ้น ความพร้อมของสินค้าทดแทนสินค้าที่มีสินค้าทดแทนจำนวนมากจะมีอุปสงค์ยืดหยุ่นมากกว่าสินค้าที่ไม่มีสินค้าทดแทน
• สัดส่วนของรายได้ที่ใช้จ่ายกับสินค้า: สินค้าที่ผู้บริโภคใช้จ่ายในสัดส่วนที่สูงของรายได้จะมีอุปสงค์ยืดหยุ่นมากกว่าสินค้าที่ใช้จ่ายในสัดส่วนที่น้อย
• ระยะเวลาของการปรับตัว ในระยะสั้น อุปสงค์มักจะมีความไม่ยืดหยุ่นมากกว่า เนื่องจากผู้บริโภคต้องใช้เวลาในการปรับตัว แต่ในระยะยาว อุปสงค์อาจมีความยืดหยุ่นมากขึ้นเมื่อผู้บริโภคสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้ - **สำหรับความยืดหยุ่นของอุปสงค์:**
• สัดส่วนของรายได้ที่ใช้ในการซื้อสินค้า สินค้าที่ใช้สัดส่วนของรายได้มากมักจะมีความยืดหยุ่นสูง เช่น รถยนต์ เนื่องจากผู้บริโภคอาจปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการซื้อเมื่อราคาสูงขึ้น
• ปัจจัยที่มีผลต่อความยืดหยุ่นของอุปทาน
  • ความสามารถในการปรับปริมาณการผลิต สินค้าที่สามารถปรับปริมาณการผลิตได้ง่ายและรวดเร็วจะมีอุปทานยืดหยุ่นมากกว่าสินค้าที่ปรับปริมาณการผลิตได้ยาก
  • ต้นทุนการผลิต สินค้าที่มีต้นทุนการผลิตต่ำจะมีอุปทานยืดหยุ่นมากกว่าสินค้าที่มีต้นทุนการผลิตสูง
  • ระยะเวลา ในระยะสั้น อุปทานมักจะไม่ยืดหยุ่น แต่ในระยะยาว อุปทานอาจยืดหยุ่นมากขึ้น เนื่องจากผู้ผลิตมีเวลาในการปรับตัวและเพิ่มกำลังการผลิต ในอุตสาหกรรมที่มีการผลิตที่ใช้เวลานาน เช่น การก่อสร้าง อุปทานมักจะมีความยืดหยุ่นน้อย เนื่องจากการขยายการผลิตต้องใช้เวลามาก
  • ความยากง่ายในการขยายการผลิต หากผู้ผลิตสามารถขยายการผลิตได้ง่าย อุปทานจะมีความยืดหยุ่นสูง แต่หากการขยายการผลิตต้องใช้เวลาหรือทรัพยากรมาก อุปทานจะมีความยืดหยุ่นน้อย
  • ความพร้อมของปัจจัยการผลิต หากปัจจัยการผลิต เช่น แรงงาน วัตถุดิบ สามารถหาได้ง่าย อุปทานจะมีความยืดหยุ่นสูง

3.4 การประยุกต์ใช้ความยืดหยุ่นในการตัดสินใจทางธุรกิจ

ความเข้าใจในเรื่องความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทาน มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการตัดสินใจทางธุรกิจ เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการตัดสินใจทางธุรกิจ ตัวอย่างการประยุกต์ใช้

• การกำหนดราคา หากสินค้าเป็นสินค้าที่มีความยืดหยุ่นต่ำ บริษัทสามารถเพิ่มราคาสินค้าเพื่อเพิ่มรายได้โดยไม่ต้องกังวลว่าปริมาณการขายจะลดลงมากนัก อย่างไรก็ตาม หากสินค้าเป็นสินค้าที่มีความยืดหยุ่นสูง การเพิ่มราคาอาจทำให้รายได้ลดลงเนื่องจากผู้บริโภคหันไปซื้อสินค้าทดแทน ธุรกิจสามารถใช้ความยืดหยุ่นของอุปสงค์เพื่อกำหนดราคาสินค้าหรือบริการ หากอุปสงค์ยืดหยุ่น การขึ้นราคาอาจทำให้รายได้ลดลง ในขณะที่หากอุปสงค์ไม่ยืดหยุ่น การขึ้นราคาอาจทำให้รายได้เพิ่มขึ้น
• การคาดการณ์ยอดขาย: ธุรกิจสามารถใช้ความยืดหยุ่นของอุปสงค์เพื่อคาดการณ์ว่ายอดขายจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเมื่อราคาสินค้าหรือปัจจัยอื่นๆ เปลี่ยนแปลง
• การวางแผนการผลิต การเข้าใจความยืดหยุ่นของอุปทานช่วยให้บริษัทสามารถวางแผนการผลิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะในกรณีที่ราคาสินค้ามีแนวโน้มเปลี่ยนแปลงมาก การรู้ว่าอุปทานมีความยืดหยุ่นอย่างไรจะช่วยให้บริษัทปรับแผนการผลิตได้ตามความจำเป็น ธุรกิจสามารถใช้ความยืดหยุ่นของอุปทานเพื่อวางแผนการผลิต หากอุปทานไม่ยืดหยุ่น การเพิ่มปริมาณการผลิตอาจทำได้ยากและมีต้นทุนสูง
• การวิเคราะห์ผลกระทบของนโยบาย: รัฐบาลสามารถใช้ความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทานเพื่อวิเคราะห์ผลกระทบของนโยบายต่างๆ เช่น การเก็บภาษี หรือการให้เงินอุดหนุน

• การตลาดและการส่งเสริมการขาย หากสินค้ามีความยืดหยุ่นสูง บริษัทอาจใช้กลยุทธ์ส่งเสริมการขายหรือส่วนลดเพื่อเพิ่มยอดขายได้อย่างมีประสิทธิภาพ เนื่องจากผู้บริโภคตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของราคา

โดยรวมแล้ว ความเข้าใจในเรื่องความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทานเป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยให้ธุรกิจสามารถตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาดในการวางกลยุทธ์การตั้งราคา การวางแผนการผลิต และการตลาด

บทนี้ได้อธิบายถึงความหมายของความยืดหยุ่นของอุปสงค์และอุปทาน ประเภทของความยืดหยุ่น ปัจจัยที่มีผลต่อความยืดหยุ่น และการประยุกต์ใช้ความยืดหยุ่นในการตัดสินใจทางธุรกิจ ความเข้าใจในเรื่องความยืดหยุ่นเป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยให้เราเข้าใจถึงการตอบสนองของผู้บริโภคและผู้ผลิตต่อการเปลี่ยนแปลงของราคาและปัจจัยอื่นๆ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการตัดสินใจทางธุรกิจและการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจ

-------------------------------------------------

ที่มาข้อมูล

-

ภาพและรวบรวมข้อมูล

- www.iok2u.com

-------------------------------------------------

สนใจเรื่องราวการจัดการธุรกิจเพิ่มเติมคลิกที่นี่

การตลาด (Marketing)

เศรษฐศาสตร์ (Economics)

-------------------------------------------------

รายละเอียด

เขียนโดย: เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ hotmail

สร้างเมื่อ: 27 กรกฎาคม 2565

ฮิต: 529

เศรษฐศาสตร์ บทที่ 4 การผลิตและต้นทุน

เศรษฐศาสตร์ (economics) เบื้องต้น เข้าใจโลกผ่านมุมมองเศรษฐศาสตร์

บทที่ 4: การผลิตและต้นทุน

4.1 ความหมายของการผลิตและปัจจัยการผลิต

การผลิต หมายถึง กระบวนการแปลงทรัพยากรหรือปัจจัยการผลิต (Inputs) ให้เป็นสินค้าและบริการ (Outputs) ที่มีมูลค่าและสามารถตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคได้ กระบวนการผลิตมีความสำคัญมากต่อเศรษฐกิจ เนื่องจากเป็นตัวกำหนดความสามารถในการผลิตสินค้าและบริการ ซึ่งส่งผลต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ

การผลิต (Production) คือ กระบวนการเปลี่ยนทรัพยากรหรือปัจจัยการผลิตให้เป็นสินค้าหรือบริการที่สามารถตอบสนองความต้องการของมนุษย์ได้

ปัจจัยการผลิต (Factors of Production) คือ ทรัพยากรที่ใช้ในการผลิตสินค้าและบริการ โดยแบ่งออกเป็น 4 ประเภทหลัก ได้แก่

- ที่ดิน (Land) หมายถึง ทรัพยากรธรรมชาติทั้งหมด เช่น พื้นที่ดิน แร่ธาตุ น้ำ และป่าไม้ ซึ่งใช้ในการผลิตสินค้าและบริการ

- แรงงาน (Labor) หมายถึง ความสามารถทางกายภาพ จิตใจ และสติปัญญาของมนุษย์ที่ใช้ในการผลิตและบริการ

- ทุน (Capital) หมายถึงสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อใช้ในการผลิตสินค้าและบริการอื่นๆ เช่น เครื่องจักร อาคาร อุปกรณ์ เครื่องมือ โครงสร้างพื้นฐาน และเทคโนโลยีที่ใช้ในการผลิต

- ผู้ประกอบการ (Entrepreneurship) หมายถึงความสามารถในการริเริ่มและบริหารจัดการทรัพยากรต่างๆ เพื่อนำไปสู่การผลิตสินค้าและบริการ ความสามารถในการจัดการและรวมทรัพยากรต่างๆ เพื่อผลิตสินค้าและบริการใหม่ๆ รวมถึงการรับความเสี่ยงทางธุรกิจ

4.2 ฟังก์ชันการผลิตและกฎของผลตอบแทนลดน้อยถอยลง

ฟังก์ชันการผลิต (Production Function) คือ ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณปัจจัยการผลิตที่ใช้ กับปริมาณผลผลิตที่ได้ แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มปัจจัยการผลิตแต่ละชนิด จะส่งผลต่อปริมาณผลผลิตอย่างไร ฟังก์ชันการผลิต เป็นสมการทางคณิตศาสตร์ที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการผลิตที่ใช้กับปริมาณสินค้าและบริการที่ผลิตได้

กฎของผลตอบแทนลดน้อยถอยลง (Law of Diminishing Returns) กล่าวว่าเมื่อเพิ่มปัจจัยการผลิตชนิดหนึ่ง ในขณะที่ปัจจัยการผลิตอื่นๆ คงที่ ผลผลิตส่วนเพิ่ม (Marginal Product) ที่ได้จากปัจจัยการผลิตที่เพิ่มขึ้นนั้น จะมีแนวโน้มลดลงเรื่อยๆ  ระบุว่าเมื่อมีการเพิ่มปัจจัยการผลิตหนึ่งตัว (เช่น แรงงาน) ในขณะที่ปัจจัยการผลิตอื่นๆ (เช่น ทุน) คงที่ ในระยะยาว ผลตอบแทนที่ได้จากการเพิ่มปัจจัยการผลิตนั้นจะลดลง กล่าวคือ การเพิ่มแรงงานอีกคนหนึ่งอาจทำให้ผลผลิตเพิ่มขึ้น แต่มากขึ้นในอัตราที่ลดลง เช่น หากเพิ่มแรงงานจาก 1 คนเป็น 2 คน ผลผลิตอาจเพิ่มขึ้น 10 หน่วย แต่หากเพิ่มจาก 2 คนเป็น 3 คน ผลผลิตอาจเพิ่มขึ้นเพียง 7 หน่วย

ตัวอย่าง หากมีพื้นที่เพาะปลูกจำกัด (ที่ดินคงที่) และเพิ่มจำนวนคนงาน (แรงงาน) เข้าไปเรื่อยๆ ในช่วงแรก ผลผลิตอาจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง การเพิ่มคนงานแต่ละคนจะทำให้ผลผลิตเพิ่มขึ้นน้อยลงเรื่อยๆ จนอาจถึงจุดที่ผลผลิตเริ่มลดลง

4.3 ต้นทุนการผลิต

ต้นทุนการผลิต หมายถึง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ผู้ผลิตต้องเสียในการผลิตสินค้าและบริการ ต้นทุนการผลิตสามารถแบ่งออกเป็นประเภทต่างๆ ได้ดังนี้

ต้นทุนคงที่ (Fixed Cost) คือ ต้นทุนที่ไม่เปลี่ยนแปลงตามปริมาณผลผลิต เช่น ค่าเช่าสถานที่ ค่าเช่าโรงงาน ค่าเสื่อมราคาเครื่องจักร ค่าประกันภัย ต้นทุนคงที่ยังคงเดิมแม้ว่าผู้ผลิตจะผลิตมากหรือน้อยแค่ไหนก็ตาม

ต้นทุนผันแปร (Variable Cost) คือ ต้นทุนที่เปลี่ยนแปลงไปตามปริมาณผลผลิต เช่น ค่าวัตถุดิบ ค่าแรงงานที่ใช้ในกระบวนการผลิต เมื่อผลิตมากขึ้น ต้นทุนผันแปรจะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

ต้นทุนรวม (Total Cost) คือ ผลรวมของต้นทุนคงที่และต้นทุนผันแปร ต้นทุนรวมจะเพิ่มขึ้นตามปริมาณการผลิต เนื่องจากต้นทุนผันแปรจะเพิ่มขึ้นเมื่อมีการผลิตมากขึ้น

4.4 การวิเคราะห์จุดคุ้มทุน

การวิเคราะห์จุดคุ้มทุน (Break-even Analysis) เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการหาปริมาณการผลิตหรือยอดขายที่ผู้ผลิตต้องการเพื่อให้ครอบคลุมต้นทุนการผลิตทั้งหมด จุดคุ้มทุนเกิดขึ้นเมื่อรายได้รวมเท่ากับต้นทุนรวม กล่าวคือ ไม่มีการทำกำไรหรือขาดทุน

จุดคุ้มทุน (Break-even Point) คือ จุดที่รายได้รวมเท่ากับต้นทุนรวม หรืออีกนัยหนึ่งคือ จุดที่ธุรกิจไม่ขาดทุนและไม่กำไร 

การวิเคราะห์จุดคุ้มทุน ช่วยให้ธุรกิจสามารถช่วยให้

- กำหนดปริมาณการผลิตที่เหมาะสม เพื่อให้ธุรกิจสามารถทำกำไรได้

- กำหนดราคาขายที่เหมาะสม: เพื่อให้ธุรกิจสามารถครอบคลุมต้นทุนและทำกำไรได้

- ประเมินความเสี่ยง: เพื่อให้ธุรกิจสามารถประเมินความเสี่ยงในการดำเนินงานและวางแผนรับมือได้

จุดคุ้มทุนช่วย ให้ผู้ผลิตเข้าใจว่าต้องขายสินค้าในปริมาณเท่าใดจึงจะครอบคลุมต้นทุนทั้งหมด และยังช่วยในการตัดสินใจเกี่ยวกับการตั้งราคาและการควบคุมต้นทุนเพื่อเพิ่มผลกำไร

บทนี้อธิบายถึงความหมายของการผลิตและปัจจัยการผลิต ฟังก์ชันการผลิตและกฎของผลตอบแทนลดน้อยถอยลง ต้นทุนการผลิต และการวิเคราะห์จุดคุ้มทุน ความเข้าใจในเรื่องการผลิตและต้นทุนเป็นพื้นฐานสำคัญในการทำความเข้าใจการดำเนินธุรกิจและการตัดสินใจทางเศรษฐกิจ ผู้ประกอบการสามารถใช้ความรู้เหล่านี้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการผลิต ลดต้นทุน และเพิ่มผลกำไร นอกจากนี้ การวิเคราะห์จุดคุ้มทุนยังเป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยให้ธุรกิจสามารถประเมินความเป็นไปได้ในการดำเนินงาน และวางแผนกลยุทธ์ทางธุรกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพ การทำความเข้าใจในเรื่องการผลิตและต้นทุนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการดำเนินธุรกิจที่มีประสิทธิภาพ เนื่องจากช่วยให้ผู้ประกอบการสามารถวางแผนการผลิต กำหนดราคาสินค้า และตัดสินใจทางธุรกิจได้อย่างรอบคอบ

-------------------------------------------------

ที่มาข้อมูล

-

ภาพและรวบรวมข้อมูล

- www.iok2u.com

-------------------------------------------------

สนใจเรื่องราวการจัดการธุรกิจเพิ่มเติมคลิกที่นี่

การตลาด (Marketing)

เศรษฐศาสตร์ (Economics)

-------------------------------------------------

รายละเอียด

เขียนโดย: เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ hotmail

สร้างเมื่อ: 27 กรกฎาคม 2565

ฮิต: 1775

เศรษฐศาสตร์ บทที่ 5 พฤติกรรมผู้บริโภคและผู้ผลิต

เศรษฐศาสตร์ (economics) เบื้องต้น เข้าใจโลกผ่านมุมมองเศรษฐศาสตร์

บทที่ 5 พฤติกรรมผู้บริโภคและผู้ผลิต

5.1 ทฤษฎีการตัดสินใจของผู้บริโภค

ทฤษฎีการตัดสินใจของผู้บริโภค (Consumer Choice Theory)  อธิบายถึง วิธีที่ผู้บริโภคเลือกใช้ทรัพยากรที่มีจำกัดเพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุดจากการบริโภคสินค้าและบริการ โดยมีสมมติฐานพื้นฐานคือ ผู้บริโภคมีเหตุผลและพยายามเพิ่มประโยชน์ (Utility) ของตนเองให้มากที่สุด ศึกษาว่าผู้บริโภคตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าและบริการอย่างไร โดยมีสมมติฐานพื้นฐานว่าผู้บริโภคมีเหตุผล และพยายามแสวงหาประโยชน์สูงสุดจากการบริโภคภายใต้ข้อจำกัดด้านงบประมาณ

ประโยชน์ใช้สอย (Utility): เป็นตัววัดความพึงพอใจที่ผู้บริโภคได้รับจากการบริโภคสินค้าหรือบริการ ความพึงพอใจที่ผู้บริโภคได้รับจากการบริโภคสินค้าและบริการ ประโยชน์สามารถแบ่งออกเป็นประโยชน์รวม (Total Utility - TU) และประโยชน์เพิ่ม (Marginal Utility - MU) ซึ่งคือประโยชน์ที่ได้รับจากการบริโภคสินค้าเพิ่มขึ้นหนึ่งหน่วย

เส้นความพอใจเท่ากัน (Indifference Curve): แสดงชุดของสินค้าหรือบริการที่ให้ประโยชน์ใช้สอยเท่ากันแก่ผู้บริโภค

เส้นงบประมาณ (Budget Line): แสดงชุดของสินค้าหรือบริการที่ผู้บริโภคสามารถซื้อได้ภายใต้งบประมาณที่จำกัด

จุดเลือกซื้อที่ดีที่สุด (Optimal Consumption Bundle): คือจุดที่เส้นความพอใจเท่ากันสัมผัสกับเส้นงบประมาณ ณ จุดนี้ ผู้บริโภคได้รับประโยชน์ใช้สอยสูงสุดภายใต้งบประมาณที่จำกัด

กฎของประโยชน์ลดลง (Law of Diminishing Marginal Utility) ระบุว่าเมื่อผู้บริโภคบริโภคสินค้าหรือบริการเพิ่มขึ้น ปริมาณประโยชน์ที่ได้รับจากหน่วยเพิ่มเติมจะลดลง ตัวอย่างเช่น การดื่มน้ำแก้วแรกอาจให้ความพึงพอใจสูงสุด แต่แก้วที่สองและสามจะให้ความพึงพอใจลดลง

ข้อจำกัดด้านงบประมาณ (Budget Constraint) ผู้บริโภคมีงบประมาณจำกัดสำหรับการซื้อสินค้าและบริการ ซึ่งทำให้ต้องทำการเลือกซื้ออย่างมีเหตุผล และต้องคำนึงถึงราคาสินค้าเพื่อให้เกิดความพึงพอใจสูงสุดในงบประมาณที่มีอยู่

การตัดสินใจเลือกซื้อของผู้บริโภค เกี่ยวข้องกับการหาส่วนประสมของสินค้าและบริการที่ทำให้ได้รับประโยชน์สูงสุดภายใต้งบประมาณที่มี การวิเคราะห์นี้มักใช้แบบจำลองเส้นความพึงพอใจ (Indifference Curve) ซึ่งแสดงถึงการรวมกันของสินค้าสองชนิดที่ให้ความพึงพอใจเท่ากัน และเส้นงบประมาณ (Budget Line) ซึ่งแสดงถึงการรวมกันของสินค้าสองชนิดที่ผู้บริโภคสามารถซื้อได้ด้วยงบประมาณที่มีอยู่ จุดที่เส้นความพึงพอใจสัมผัสกับเส้นงบประมาณเป็นจุดที่ผู้บริโภคสามารถเพิ่มประโยชน์ได้มากที่สุด

5.2 ทฤษฎีการผลิตและต้นทุน

ทฤษฎีการผลิตและต้นทุน (Theory of Production and Cost) มุ่งเน้นการอธิบายถึงวิธีที่ผู้ผลิตตัดสินใจในการผลิตสินค้าและบริการอย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด เพื่อเพิ่มกำไรสูงสุด พยายามศึกษาว่าผู้ผลิตตัดสินใจผลิตสินค้าและบริการอย่างไร โดยมีสมมติฐานพื้นฐานว่าผู้ผลิตมีเหตุผล และพยายามแสวงหากำไรสูงสุด

ฟังก์ชันการผลิต (Production Function) แสดงความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการผลิตต่างๆ กับปริมาณผลผลิตที่ได้ ฟังก์ชันนี้ช่วยให้ผู้ผลิตเข้าใจวิธีการปรับเปลี่ยนปัจจัยการผลิตเพื่อเพิ่มผลผลิตได้มากที่สุด แสดงความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณปัจจัยการผลิตที่ใช้ กับปริมาณผลผลิตที่ได้

ต้นทุนการผลิต (Cost of Production) ประกอบด้วยต้นทุนคงที่ (Fixed Costs) และต้นทุนผันแปร (Variable Costs) รวมถึงต้นทุนรวม (Total Costs) ซึ่งเป็นผลรวมของต้นทุนคงที่และต้นทุนผันแปร การเข้าใจต้นทุนการผลิตช่วยให้ผู้ผลิตสามารถวางแผนการผลิตและการตั้งราคาสินค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เส้นไอโซควอนท์ (Isoquant): แสดงชุดของปัจจัยการผลิตที่สามารถผลิตผลผลิตในปริมาณเท่ากัน

เส้นไอโซคอสต์ (Isocost): แสดงชุดของปัจจัยการผลิตที่สามารถซื้อได้ภายใต้งบประมาณที่จำกัด

จุดผลิตที่ดีที่สุด (Optimal Production Point): คือจุดที่เส้นไอโซควอนท์สัมผัสกับเส้นไอโซคอสต์ ณ จุดนี้ ผู้ผลิตสามารถผลิตผลผลิตในปริมาณที่ต้องการได้ด้วยต้นทุนต่ำสุด

ผลตอบแทนต่อปัจจัยการผลิต (Returns to Scale) เป็นการวัดว่าผลผลิตจะเพิ่มขึ้นอย่างไรเมื่อมีการเพิ่มปัจจัยการผลิตทั้งหมดในอัตราเดียวกัน หากผลผลิตเพิ่มขึ้นมากกว่าอัตราส่วนการเพิ่มของปัจจัยการผลิต จะเรียกว่า ผลตอบแทนเพิ่มขึ้น (Increasing Returns to Scale) หากผลผลิตเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนเดียวกับปัจจัยการผลิต จะเรียกว่า ผลตอบแทนคงที่ (Constant Returns to Scale) และหากผลผลิตเพิ่มขึ้นน้อยกว่าอัตราส่วนการเพิ่มของปัจจัยการผลิต จะเรียกว่า ผลตอบแทนลดลง (Decreasing Returns to Scale)

5.3 การวิเคราะห์ค่าเสียโอกาส

ค่าเสียโอกาส (Opportunity Cost) เป็นแนวคิดที่สำคัญในเศรษฐศาสตร์ หมายถึงมูลค่าของทางเลือกที่ถูกละทิ้งเมื่อมีการเลือกทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด ค่าเสียโอกาสสะท้อนถึงความสูญเสียที่เกิดขึ้นจากการไม่เลือกทางเลือกอื่นที่มีมูลค่าสูงสุดรองลงมา

ค่าเสียโอกาส (Opportunity Cost) คือ มูลค่าของทางเลือกที่ดีที่สุดรองลงมาที่ต้องเสียไป เมื่อเราเลือกทางเลือกหนึ่งทางเลือกใด การวิเคราะห์ค่าเสียโอกาสช่วยให้เราเข้าใจถึงต้นทุนที่แท้จริงของการเลือก และช่วยในการตัดสินใจอย่างมีเหตุผล

การวิเคราะห์ค่าเสียโอกาส มีความสำคัญต่อการตัดสินใจทั้งในระดับบุคคลและองค์กร ตัวอย่างเช่น ในการผลิตสินค้า ผู้ผลิตต้องเลือกใช้ทรัพยากรในการผลิตสินค้าชนิดหนึ่ง ซึ่งหมายความว่าไม่สามารถใช้ทรัพยากรนั้นในการผลิตสินค้าชนิดอื่นได้ ค่าเสียโอกาสในกรณีนี้คือมูลค่าของสินค้าชนิดอื่นที่ไม่ได้ผลิต

ตัวอย่างการใช้ค่าเสียโอกาสในการตัดสินใจ

- หากคุณมีเวลาว่าง 1 ชั่วโมง คุณสามารถเลือกที่จะอ่านหนังสือ หรือไปออกกำลังกาย หากคุณเลือกที่จะอ่านหนังสือ ค่าเสียโอกาสก็คือประโยชน์ที่คุณจะได้รับจากการไปออกกำลังกาย

- ผู้บริโภคใช้ค่าเสียโอกาสเพื่อเปรียบเทียบทางเลือกในการใช้จ่ายเงิน เช่น การเลือกซื้อสินค้าหนึ่งทำให้เสียโอกาสในการซื้อสินค้าชนิดอื่น

- ผู้ผลิตใช้ค่าเสียโอกาสเพื่อกำหนดวิธีการใช้ทรัพยากรในการผลิตให้เกิดประโยชน์สูงสุด เช่น การเลือกใช้ที่ดินสำหรับปลูกพืชชนิดหนึ่งแทนที่จะใช้สำหรับกิจกรรมอื่นๆ

5.4 การผลิตที่มีประสิทธิภาพ

การผลิตที่มีประสิทธิภาพ (Efficient Production) คือ การผลิตที่สามารถผลิตผลผลิตได้ในปริมาณสูงสุด โดยใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด หรืออีกนัยหนึ่งคือ การผลิตที่ไม่สามารถเพิ่มผลผลิตของสินค้าหนึ่งได้โดยไม่ลดผลผลิตของสินค้าอื่น

การผลิตที่มีประสิทธิภาพ (Efficient Production) คือ การใช้ทรัพยากรในการผลิตอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด ซึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อผู้ผลิตสามารถผลิตสินค้าและบริการในปริมาณสูงสุดที่เป็นไปได้ภายใต้ข้อจำกัดของปัจจัยการผลิตที่มีอยู่

การผลิตที่มีประสิทธิภาพสามารถแบ่งออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่

ประสิทธิภาพทางเทคนิค (Technical Efficiency) การผลิตที่มีประสิทธิภาพทางเทคนิคหมายถึงการใช้ปัจจัยการผลิตในการผลิตสินค้าและบริการให้ได้ปริมาณสูงสุด โดยไม่สิ้นเปลืองทรัพยากร ตัวอย่างเช่น การใช้เครื่องจักรหรือเทคโนโลยีที่มีประสิทธิภาพสูงในการผลิตสินค้าจะช่วยลดต้นทุนและเพิ่มผลผลิตได้ เกิดขึ้นเมื่อผู้ผลิตใช้ปัจจัยการผลิตทั้งหมดที่มีอยู่ในการผลิต ณ จุดนี้ ผู้ผลิตไม่สามารถเพิ่มผลผลิตได้อีก เว้นแต่จะเพิ่มปัจจัยการผลิต

ประสิทธิภาพในการจัดสรร (Allocative Efficiency) เกิดขึ้นเมื่อผู้ผลิตผลิตสินค้าและบริการในปริมาณที่สอดคล้องกับความต้องการของผู้บริโภค ณ จุดนี้ สังคมได้รับประโยชน์สูงสุดจากทรัพยากรที่มีอยู่

ประสิทธิภาพทางเศรษฐศาสตร์ (Economic Efficiency) การผลิตที่มีประสิทธิภาพทางเศรษฐศาสตร์หมายถึงการใช้ทรัพยากรในการผลิตสินค้าและบริการในลักษณะที่ให้ผลประโยชน์สูงสุดตามต้นทุนที่มี ตัวอย่างเช่น การเลือกวิธีการผลิตที่ให้ผลผลิตสูงสุดในขณะที่ใช้ทรัพยากรน้อยที่สุด

การวิเคราะห์การผลิตที่มีประสิทธิภาพช่วยให้ผู้ผลิตสามารถปรับปรุงกระบวนการผลิต ลดต้นทุน และเพิ่มผลกำไร นอกจากนี้ยังช่วยให้สามารถแข่งขันได้ดีขึ้นในตลาด และใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดให้เกิดประโยชน์สูงสุด

บทนี้อธิบายถึงพฤติกรรมของผู้บริโภคและผู้ผลิต ซึ่งเป็นกลไกสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ ทฤษฎีการตัดสินใจของผู้บริโภคช่วยให้เราเข้าใจว่าผู้บริโภคเลือกซื้อสินค้าและบริการอย่างไร ในขณะที่ทฤษฎีการผลิตและต้นทุนช่วยให้เราเข้าใจว่าผู้ผลิตตัดสินใจผลิตสินค้าและบริการอย่างไร นอกจากนี้ การวิเคราะห์ค่าเสียโอกาสยังเป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยในการตัดสินใจอย่างมีเหตุผล และการผลิตที่มีประสิทธิภาพเป็นเป้าหมายสำคัญของระบบเศรษฐกิจ ความเข้าใจในเรื่องพฤติกรรมผู้บริโภคและผู้ผลิต จะช่วยให้เราเข้าใจถึงกลไกการทำงานของตลาดและเศรษฐกิจโดยรวม ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการตัดสินใจทางธุรกิจ การลงทุน และการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจ การทำความเข้าใจพฤติกรรมของผู้บริโภคและผู้ผลิต ตลอดจนแนวคิดเกี่ยวกับการผลิตและต้นทุน เป็นพื้นฐานสำคัญที่ช่วยให้ทั้งบุคคลและองค์กรสามารถตัดสินใจทางเศรษฐกิจได้อย่างมีเหตุผลและมีประสิทธิภาพ

-------------------------------------------------

ที่มาข้อมูล

-

ภาพและรวบรวมข้อมูล

- www.iok2u.com

-------------------------------------------------

สนใจเรื่องราวการจัดการธุรกิจเพิ่มเติมคลิกที่นี่

การตลาด (Marketing)

เศรษฐศาสตร์ (Economics)

-------------------------------------------------